2003. — 60 с.
Курс лекций по фонетике греческого языка.
Η φωνητική είναι ο κλάδος της γλωσσολογίας που ασχολείται με τη
μελέτη των ήχων που παράγει ο άνθρωπος, κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως
της γλώσσας που ομιλεί, κατά την ομιλία του.
Το κεφάλαιο αυτό παρουσιάζει την άρθρωση και ακουστική των φθόγγων που απαντώνται στη σύγχρονη Ρωσική και στην Ελληνική. Οι ήχοι που συνθέτουν την ανθρώπινη ομιλία ονομάζονται φθόγγοι. Οι φθόγγοι χωρίζονται σε σύμφωνα και φωνήεντα ενώ υπάρχει και μια ενδιάμεση κατηγορία, τα ημίφωνα. Η μελέτη των φθόγγων από τη φωνητική περιλαμβάνει την άρθρωση των φθόγγων από τα φωνητικά όργανα του ομιλητή (αρθρωτική φωνητική), τις ακουστικές ιδιότητες των παραγόμενων φθόγγων (ακουστική φωνητική) και τέλος την πρόσληψη των φθόγγων που παράγει ο ομιλητής από τον ακροατή (ακροατική ή προσληπτική φωνητική). Χωρίς φυσικά να παραγνωρίζεται η σημασία των τοπικών ιδιωμάτων και διαλέκτων που απαντώνται στις δύο αυτές γλώσσες, το κεφάλαιο επικεντρώνεται στη γλώσσα της εκπαίδευσης, της διοίκησης και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Αυτό γίνεται κυρίως καθώς το παρόν κεφάλαιο αποτελεί μέρος μιας συγκριτικής μελέτης των φωνητικών συστημάτων τριών γλωσσών, της Ελληνικής, της Ρωσικής και της Αλβανικής, που σκοπό έχει την ενημέρωση των εκπαιδευτικών για τα ιδιαίτερα φωνητικά χαρακτηριστικά της Ρωσικής και της Αλβανικής, οι οποίες μπορεί να αποτελούν μητρικές γλώσσες ή γλώσσες καταγωγής για τους μαθητές/-τριες που φοιτούν στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Συνεπώς, η παρουσίαση και, στη συνέχεια, η σύγκριση των γλωσσών γίνεται στο επίπεδο της «γλωσσικής νόρμας» για όλες τις γλώσσες, αν και σε κάποιες περιπτώσεις στo παρόν κεφάλαιο θα αναφερθούμε σε πολύ γνωστά στο ευρύ κοινό διαλεκτικά στοιχεία της Ελληνικής.
Το κεφάλαιο αυτό παρουσιάζει την άρθρωση και ακουστική των φθόγγων που απαντώνται στη σύγχρονη Ρωσική και στην Ελληνική. Οι ήχοι που συνθέτουν την ανθρώπινη ομιλία ονομάζονται φθόγγοι. Οι φθόγγοι χωρίζονται σε σύμφωνα και φωνήεντα ενώ υπάρχει και μια ενδιάμεση κατηγορία, τα ημίφωνα. Η μελέτη των φθόγγων από τη φωνητική περιλαμβάνει την άρθρωση των φθόγγων από τα φωνητικά όργανα του ομιλητή (αρθρωτική φωνητική), τις ακουστικές ιδιότητες των παραγόμενων φθόγγων (ακουστική φωνητική) και τέλος την πρόσληψη των φθόγγων που παράγει ο ομιλητής από τον ακροατή (ακροατική ή προσληπτική φωνητική). Χωρίς φυσικά να παραγνωρίζεται η σημασία των τοπικών ιδιωμάτων και διαλέκτων που απαντώνται στις δύο αυτές γλώσσες, το κεφάλαιο επικεντρώνεται στη γλώσσα της εκπαίδευσης, της διοίκησης και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Αυτό γίνεται κυρίως καθώς το παρόν κεφάλαιο αποτελεί μέρος μιας συγκριτικής μελέτης των φωνητικών συστημάτων τριών γλωσσών, της Ελληνικής, της Ρωσικής και της Αλβανικής, που σκοπό έχει την ενημέρωση των εκπαιδευτικών για τα ιδιαίτερα φωνητικά χαρακτηριστικά της Ρωσικής και της Αλβανικής, οι οποίες μπορεί να αποτελούν μητρικές γλώσσες ή γλώσσες καταγωγής για τους μαθητές/-τριες που φοιτούν στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Συνεπώς, η παρουσίαση και, στη συνέχεια, η σύγκριση των γλωσσών γίνεται στο επίπεδο της «γλωσσικής νόρμας» για όλες τις γλώσσες, αν και σε κάποιες περιπτώσεις στo παρόν κεφάλαιο θα αναφερθούμε σε πολύ γνωστά στο ευρύ κοινό διαλεκτικά στοιχεία της Ελληνικής.