Μυθιστόρημα, 2009. — 234 σ. — ISBN έντυπης έκδοσης:
978-960-930860-1.
"Однажды утром, глядя на себя в зеркало, он увидел другое лицо, и
был удивлен. На голове - длинные растрепанные волосы, редкая
колючая щетина покрывала его щеки. Выражение лица было спокойным
,зрачки расширенными."
".Ένα πρωί, κοιτάζοντας τον εαυτό του στον καθρέπτη αντίκρισε ένα
άλλο πρόσωπο και ξαφνιάστηκε. Μακριά ατημέλητα μαλλιά περιέβαλλαν
τη μορφή του και αραιά αγκαθωτά γένια κάλυπταν τα μάγουλά του. Η
έκφρασή του ήταν γαλήνια και οι κόρες των ματιών του διακρίνονταν
διεσταλμένες και διψασμένες για εικόνες.
Δεν θύμιζε σε τίποτα τον παλιό Τζόνι που αναπαυόταν εν μνήμη χλοερή. Τότε κυνηγούσε την επιτυχία, τώρα αναζητούσε την ουσία. Τότε πίστευε πως είχε φίλους και αναγνώριση, τώρα είχε ως μοναδική συντροφιά την Αλήθεια. Τότε ζούσε σε κοινόχρηστους πολυτελείς παραδείσους, τώρα απολάμβανε το δικό του φτωχικό καταφύγιο που είχε δημιουργήσει με τον ιδρώτα του."
Δεν θύμιζε σε τίποτα τον παλιό Τζόνι που αναπαυόταν εν μνήμη χλοερή. Τότε κυνηγούσε την επιτυχία, τώρα αναζητούσε την ουσία. Τότε πίστευε πως είχε φίλους και αναγνώριση, τώρα είχε ως μοναδική συντροφιά την Αλήθεια. Τότε ζούσε σε κοινόχρηστους πολυτελείς παραδείσους, τώρα απολάμβανε το δικό του φτωχικό καταφύγιο που είχε δημιουργήσει με τον ιδρώτα του."