заакііз той, хто падымае крык, верашчыць'. — Шаўка-
лдвіч
*ШАУКЕРА.—
Шаўкёра
ШАУКО рус. шавка 'кудла, кундаль'
(РБС),
параўн.
літ. 'крычаць, верашчаць'.— Шаўкд,
?Шаўчэнка,
?Шаў-
чднак;
?Шаўчўк;
Шаўкоўскі— частка ўтварэнняў маг-
чыма і ад ШАВЕЦ (гл.). СРП Шавкын. Параўн. ШАУ-
КАЛА
ШАУКУН рэг. 'той, хто шамкае, невыразна гаворыць
з-за адсутнасці зубоў', 'дзіця, якое яшчэ не ўмее гава-
рыць'
(Нас),
параўн. літ. ваіікііз 'крыкун'. — Шаўкўн,
Шаўкуноў, Шаўкундвіч. СРП Шевкунов, Шавкунов,
Шевкуненко
ШАУЛА, памянш. ШАУЛІК параўн. рус. ярасл.
шавлать 'шлёпаць, шоргаць нагамі', шавля 'той, хто
шоргае нагамі пры хадзьбе' (Мельн.).— Шаўла; Шаў-
люк, Шаўлюкёвіч; Шаўлікаў; Шаўлдўскі. Параўн.
ШАУЛА
ШАУЛЮГА рэг. 'кляча, конь, які чуць шавеліць на-
гамі' (Карскі, Б. 2—3, 33),
каняжына
(Юрч.), укр. шев-
люга
'дрэнь, нягоднік', параўн.
шевляга
'кляча, дрэнны
конь',
'авечка
1
(Грынч.). —
Шаўлюга.
Укр. у
XVII
ст.
Шавлюга
(Туп.). Параўн. ШАУЛА
*ШАУЛЯК. — Шаўлякбў. СРП Шевляков. Параўн.
ШАУЛА, ШАУЛЮГА
*ШАУРО параўн. рус. ярасл.
шавреть
'павольна ха-
дзіць, цягнучы ногі',
шаврять
'шоргаць нагамі пры
хадзьбе' (Мельн.) —
Шаўрдў;
Шаўрўк,
Шаўрукдў.
Бел.
у XVI ст.
Шавра
(Туп.). У Туп. у XVI ст.
Шавра.
СРП
Шаврш,
Шавров,
Шавруков. Параўн. ШАУРА
*ШАУСТРУК.—Шаўстрўк
*ШАФАЛ.—Шафалдвіч
ШАФАР ст. бел. 'распарадчык, той, хто распараджа-
ецца
расходамі'
(Нас),
укр.
шапарь,
шахварь
'ключнік,
эканом'
(Грынч.). —
Шафаровіч,
Шафарэвіч,
Шафард-
нак. СРП
Шафаренко
*ШАФАРАСТ.—
Шафарастаў
*ШАФЕРАН.—
Шаферан
Ш\ФРАН,
памянш. ШАФРАНОК.—
Шафран,
Шаф-
рандвіч;
Шафрандк,
Шафранкбу;
?Шаферан;
Шаф-
ранскі,
?Шафрынскі.
СРП
Шафран,
Шафранов,
Шаф-
ранскай
ШАХ.— Шах, Шахаў,
Шахдвіч,
Шахавіч;
ШахбўскІ.
47!