Скворцов М.И., Скворцова А.В. Русско-чувашский словарь

Подождите немного. Документ загружается.

дÿдка (-и) сущ. жен. шăхлич, тÿт-

тÿрÿ'т; дуд^ть в дÿдку шăхлИч калă

дÿло (-а) сущ. сред. кĕпçĕ, вÿлă;

дÿло ружья пăшăл кĕпçй

дÿма

(-ы) сущ. жен. (син. мысль,

размышление) шÿхăш; дÿмать дÿ-

му шÿхăш шухăшлă

дÿма

(-ы) сущ. жен. дÿма (пат-

шалăх

учрежденийĕ);

Госудăрственная

Дÿма Россййской Федсрăции Раççей

Федерăцийĕн Патшăлăх Думй

дÿмать (наст. -аю, -аешь, -ают)

глаг.

несов.

1. о

ком-чем

(син.

размыш-

лять) шухăшлă; дÿмать о предстоя-

щих экзаменах çитĕс экзаменсĕм

çинчен шухăшлă; не дблго дÿмая

нумăй

шухăшласă тăмăсăр 2. (син.

полагăть)

шутлă;

Как ты дÿмаешь?

Э'сĕ мĕнле шутлăтăн? 3. с

неопр.

ф.

(син. намеревăться, хотбть)

шутлă,

шут тыт; -ас (-ес) те; -шăн (-шĕн)

пул;

Я дÿмаю приобрести автомобиль

Э'пĕ

автомобйль туянăс тетĕп

дÿмский прил. дÿма -ĕ; думăрй;

дÿмские комитбты дÿма комитечĕ-

с^м;

дÿмские дебăты думăрă сÿтсĕ

явнй

дуплйстый ирил.

хă'вăл,

хă'вăллă;

дуплйстая ветлЯ хă'вăллă йăмрă

дуплб (-ă) сущ. сред.; множ. дÿп-

ла

(дÿпел, дÿплам, о дÿплах) 1. хă'-

вăл;

дуплб в лйпе çăкă хă'вăлĕ; бе-

лка спряталась в дупле пакшă йЫ-

вăç хăвăлне

кĕрсе

пытăнчĕ 2. шă'тăк;

дуплб в зÿбе шăлтИ шă'тăк

дурăк

(-ă) сущ. муж., дÿра (-ы)

жен. ухмăх, ă'ссăр, тăмпăй; он ду-

р^к дуракбм вăл тăр ухмăх 4 не

дурЯк поесть çиме юратăть; валЯть

дуракă пăлахая пер; остаться в ду-

ракăх улталансă юл; игрăть в дура-

ка ухмахлă вьшя (картла)

дурăчить (наст. -чу, -чишь, -чат)

глаг. несов., кого (син. обмăнывать)

улталă,

ларт, ухмахă хăвăр

дурачиться (наст. -чусь, -чишься,

-чатся) глаг. несов. ăшкăн, алхăс,

айкăш,

ухмахă пер

дурман (-а) сущ. муж. 1. ухмăх

кÿрăкĕ (наркăмăшлă курăк) 2.

анрă-

сухрă,

ăнкă-мйнкĕлĕх; пьяный дур-

м^н ÿ'сĕр пуçпă айкашнй

дурманить

(наст.

-ню, -нишь, -нят)

глаг.

несов.

ăсрăн кăлăр, анрăт, мин-

р^т; дурмăнящий зăпах анратакăн

шă'ршă

дурнбй (кратк. ф. дÿрен и

дурĕн,

дурнă,

дÿрно, множ. дÿрны и дур-

нЫ) лрил., дÿрно

нареч.

1. (син. пло-

хбй;

ант. хорбший) япăх, начăр,

усăл,

мăйсăр; дурнбй пбчерк япăх

çырнИ (сас паллисене); дурные ъĕ-

сти усăл сас-хурă; дĕвушка дурнă

соббй хĕр сăн-пйчĕ хитрĕ мар 2. (син.

безнрăвственный) киревсĕр, пÿт-

сĕр,

чЫссăр; он дÿрно ведет себЯ вăл

киревсĕр хăтланăть

дуршлаг (-а) сущ. муж. алă, ăвăр-

лă

алă; откйнуть свăренные макарб-

ны на дуршлаг пИçнĕ макаронă алă-

па сăрăхтăр

дуть (наст. дÿю, дÿешь, дÿют; по-

вел.

ф.

дуй; ирич.

действ.

наст.

дую-

щий,

прош.

дÿвший;

деепр.

дуя)

глаг.

несов.

1. вĕр, вĕртер

(çăвартан);

дуть

на горЯчий чай

вĕрй

чеĕ

вĕрсе

ĕç 2.

1 и 2 л. не употр. (син. веять) вĕр,

вăркăш, çап; ветер дÿет çил вĕрет;

от окнă дует хблодом кантăкрăн сйвĕ

çапăть

дÿться (наст. дÿюсь, дÿешься,

дÿются;

повел. ф. дÿйся, дÿйтесь;

прич.

действ.

наст.

дÿюшийся, прош.

дÿвшийся;

деепр.

дÿясь)

глаг.

несов.,

на кого çиллен, кÿрен, тутанă тăс;

Что ты на менЯ дÿешься? Ма çилле-

нетĕн

ăсĕ манă?

дух (дÿха и дÿху)

сущ.

муж. 1. чун-

чĕ'м,

ăс-тă'н, чун хавăлĕ; не падать

дÿхом чун хавалнĕ ан çухат 2. ыр-

усăл,

йĕ'рĕх таврăшĕ (тĕн ăнланă-

вĕнче,

мифологире);

злые дÿхи

усăл-

тĕсел * перевестй дух сЫвлăш çа-

вăрсă яр; он не в духе ÿнăн кă'мăлĕ

çиллес; ни слÿху ни духу ним сас-

хурă

çук; мчăться во весь дух сик-

кипе вĕçтер

духй

(-<5в)

сущ. множ. духй; фла-

кбн духбв пĕр кĕленче духИ

духовенство (-а) сущ. сред. собир.

чиркÿ' çыннисем, чиркÿ' ĕçченă-

сем,

пуп таврăшĕ; правослăвное ду-

ховенство правослăви чйркĕвĕн ĕç-

ченĕсем

духбвка (-и) сущ. жен. духбвка

(плита пайĕ- тачă хупăнакан ти-

мĕр ещĕк); печь пироги в духбвке ду-

ховкăрă кÿкăль

пĕç^р

духбвный

прия.

1. чун-чĕ'м -ĕ, ăс-

тă'н -ĕ; духбвный мир человĕка эт^-

мĕн ăс-тă'н тĕнчй 2. тĕн -ĕ, чиркÿ'

-ĕ;

духбвные лйца чиркÿ' çыннисем

духовбй прил.: духовые музыкаль-

ные инструменты

вĕрсе

каламаллй

мÿзыка инструменчĕсем

духота (-Ы) сущ. жен. шă'рăх,

пă'чă сЫвлăш; в дбме духота пÿртрĕ

пă'чă

душ (-а) сущ. муж. душ (çйвăнма

шыв сирпĕтекен

хатĕр);

принЯть душ

душрă çăвăнсă тух

душа (душй, дÿшу) сущ. жен.;

множ. души (душ, дÿшам) 1. чун,

чун-чĕре; душа болйт чун ыратăть;

на душе радостно чун савăнăть; вло-

жйть дÿшу в раббту чунă парсă ĕçле;

душа не лежйт чун выртмăсть (мĕн

те пулин

тума); от всей душй пĕ'тĕм

чун-чĕрерĕн;

жить душа в дÿшу чун-

тăн килĕштерсе пÿрăн; скблько ду-

ше угбдно темĕн чÿхлĕ, Ытлă-çйтлĕ;

отвестй душу чунă пусăр (калас те-

нине каласа); зй душу берет чунăх

пырсă тив^т 2. чун, çын; их в семьĕ

шесть душ

вĕсен

кил-йышĕнче ÿлтă

çын * душă ушла в пЯтки от испÿ-

га хăранипе чун тухсăх кăйрĕ; душй

не ч^ет чунтăн юратăть; говорИть по

душЯм чунă уçсă калăç; ăто мне по

душе ку ман кăмăлă каять

душевный ирил., душевно

нареч.

чун -ĕ, чун-чĕ 'м -ĕ, чун-чĕрĕ -ĕ;

душевное волнение чунтăн пăлхан-

нй 2. Ырă, кă'мăллă, Ырă чÿнлă;

говорИть душевно кăмăллăн ка-

лăç

душйстый прил. Ырă шă'ршăллă,

техĕмлĕ;

душйстые цветы Ырă шă'р-

шăллă чечексĕм

душйть (наст. душÿ, дÿшишь, дÿ-

шат) глаг. несов., кого-что 1. пăв,

пăвсă вĕлбр; душйть за гбрло мăйрăн

пăв 2. пус, пăвăнтăр, пÿлĕнтер; дÿ-

шит

кăшель ÿ'слĕк пусăть

дÿшный (кратк.

ф.

дÿшен, дÿшна,

дÿшно, множ. душнЫ и дÿшны)

прил.,

дÿшно нареч. пă'чă, шă'рăх;

душный вбздух пă'чă сЫвлăш; се-

гбдня бчень дÿшно пайн пйтĕ шă-

рăх

дуэ> (-а)

сущ.

муж. дуЗт (икĕ

юрăçă

е музыкант); нĕние ду^том Иккĕн

юрланй

дым (дЫма и дЫму, о дЫме, в ды-

мÿ)

сущ.

муж.; множ. дымы (дымбв)

тĕ'тĕм,

сĕ'рĕм; густбй дым çăрă тĕ'-

тĕм;

из трубы клубйтся дым мăрье-

рĕн тĕ'тĕм мăкăрланăть * дым ко-

ромыслом ăкăш-мăкăш тĕркĕшÿ',

шăв-шăв; Нет дыма без огнЯ посл.

Вут çунмăсăр тĕ 'тĕм тухмăсть

дымить (наст. дымлкз, дымйшь,

дымят) глаг. несов. I. 1 и 2 л. не

употр. мăкăрлăн, тĕ'тĕм кăлăр; сы-

рые дровă дымЯт чĕ'рĕ вÿтă мăкăр-

лансă çунăть; пйчка дымИт кăмака-

рăн тĕ'тĕм тухăть 2. мăкăрлантăр;

дымить трÿбкой чĕ'лĕм туртсă мă-

кăрлантăр

дымный прил. тĕ'тĕмлĕ, сĕ'рĕмлĕ,

тĕтĕм-сĕрĕмлĕ; дымное помещение

тĕ'тăм-сĕ'рĕмлĕ пÿ'лĕм

дымохбд (-а) сущ. муж. мăрье,

тĕ'тĕм çÿлĕ (кăмакан)

дыня (-и) сущ. жен. дьгая; зрĕлая

дьшя пиçсе çИтнĕ дыня; лбмтик ды-

ни дЫня кăсăкĕ

дырă (-ь!) сущ. жен.; множ. дыры

(дыр,

дырам) шă'тăк; крыша сарăя

в дырах сарăй тăррй шăтсă пĕ'тнĕ;

пробИть дырÿ

шă

'тăк шăтăр

дырЯвый прил. (син. прбрванный)

шă'тăк, çÿрăк, çĕ'тĕк; дырЯвый ме-

шбк

шă'тăк мИхĕ

дыхăние (-я) сущ. сред. сывлăв;

сывланй;

брганы дыхăния сывлăв

органĕсем; рбвное дыхăние пĕр тй-

кĕс сывланй; слÿшать, затайв дыхă-

ние сывламăсăр итле

дыхăтельный прил. сывлăв -ĕ; сыв-

ламалли;

дыхăтельные путй сывлăв

çулĕс^м; дыхательное гбрло тип

пыр

дышăть (наст. дышÿ, дЫшишь,

дЫшат) глаг. несов.

сывлă;

дышăть

глубокб тăрăн

сывлă;

рыба

дышит

жăбрами пÿлă сухапă сывлăть * ли-

евангелие (-я) сущ. сред. евăнге-

ли (христиан тĕнĕнче Иисус Хрис-

тос пурнăçĕ çинчен каласа паракан

кĕнеке)

евро сущ. муж. нескл. ĕвро (Евро-

пăри

çĕршывсен

пĕрлĕхлĕ

укçи); курс

евро поднимăется евро хăкĕ ÿссе

пырăть

европĕец (-йца) сущ. муж., евро-

пĕйка (-и) жен. европĕец, Еврбпа

çыннй

европĕйский лрил. Еврбпа -ĕ; Ев-

ропăрй;

европĕйские стрăны Еврб-

па çĕршывĕсĕм; европейская часть

Россйи Раççейĕн Европăрй пăйĕ

егб

местоим.

1. личн. (род., вин. п.

от он, онб) ăнă; мы егб не знăем

эпйр ăнă пĕлместпĕр 2. притяжат.

цб дышит рăдостью сăн-питрĕ сă-

вăнăç

çиçĕт

дьЯвол (~а) сущ. муж. (син. сата-

нă) шуйттăн, мур,

явăл;

хитер как

дьявол мур пек чеĕ

дьякон (-а)

сущ.

муж. дьякон (пра-

вослави чиркĕвĕнчи пупран

кĕçĕнрех

чин)

дьячбк

(-чкă)

сущ.

муж. (син. пса-

лбмщик) тиечÿк

(православи

чиркĕ-

вĕнчи кĕçĕн чин)

дн5жина

(-ы) сущ. жен. дк5жина,

вун йккĕ

(пĕр

йышши япаласен

шуче)\

дн5жина

лбжек вун йкĕ кăшăк *

чĕртова дкЗжина вун вйççĕ

дядя (-и) сущ. муж.; множ. дяди

(-ей) 1. мучй,

пиччĕ,

тетĕ, куккă;

он мой дЯдя по мăтери вăл мăнăн

куккă 2. мучй, пиччĕ (аслăрах çын-

на

хисеплесе

чĕнни)

дЯтел

(-тла)

сущ. муж. улă таккă

(вăрман кайăке); дятел стучйт по

стволу дĕрева улă таккă йЫвăç вул-

лине таккăть

ÿнăн,

ун; я учусь с егб брăтом ăпĕ

ÿнăн пиччĕшĕпе пĕрлĕ вĕренĕтĕп

едă (едЫ) сущ. жен. 1. апатланÿ;

апăт

çинИ; мыть

рÿки

пĕред едбй

апăт

çиес умĕн ăлă çу 2. (син. пй-

ща) апăт, çимĕ, апăт-çймĕç, çимел-

лй;

вкусная едă тÿтлă апăт-çимĕç;

у нас кбнчилась едă пирĕн çимеллй

пĕ'тнĕ

едвă 1. нареч. (син. насйлу)

арăн,

арăн-арăн;

мы едвă успели на пбезд

эпйр поездă арăн ĕ'лкĕртĕмĕр 2. на-

реч. (син. чуть, немнбго)

арăн,

кăшт

çеç; -манпа(-менпе) пĕрĕх; следы

были едвă замĕтны йĕрсем палăр-

манпă

пĕрех

3. нареч. тÿрех, çавăн-

тăх,

çийĕнчех; -санах (-сенех); едвă

проснÿвшись вăрансанăх, вăрăннă-

вăранмăн 4. союз (син. как тблько)

çеç, кăнă; -санах (-сенех); едвă рас-

свелб, как мы трбнулись в путь эпйр

тул çутăлсанăх çулă тÿхрăмăр Ф ед-

вă ли

частица

тĕмĕн, иккĕленмелле

единИца (-ы) сущ. жен. 1. пĕррĕ

(«]» цифра) 2. пĕррĕ

(вĕренÿри

хак-

лав палли) 3. виçе, единИца; единй-

цы длины вă'рăмăш виçисем Ф дб-

нежная единИца укçă (пĕр-пĕр çĕр-

шыври);

штЯтная единИца штатрй

çын;

не пришли лишь единицы

хă'шĕ-

пĕрисĕм çеç килмĕрĕç

единйчный прил. (син. отдĕльный,

редкий)

уйрăм,

сайрă; единйчный

примĕр ÿйрăм тĕ'слĕх

единоббжие (-я)

сущ.

сред.

(син.

мо-

нотейзм;

ант. многоббжие, полите-

йзм) пĕр тÿрăлăх (пĕртен-пĕр тур-

ра,

сăм.,

Христоса

ĕненни)

единоврĕменный прил. пĕррелĕх,

пбррĕ паракăн; единоирĕменное по-

сббие пĕррелăх пулăшÿ укçИ

единоглăсный

прил.

(син. единодÿ-

шный), единоглăсно нареч. пĕр сă-

сăллă,

пĕр шÿхăшлă; решенис прйня-

то сдиноглăсно йышăнăвă пĕр сăс-

лăн

çирĕплетнĕ

единодÿшный прил., единодÿшно

нареч. пĕр шÿхăшлă, пĕр кă'мăллă;

единодÿшное соглăсие пĕр кă'мăл-

лăн

килĕшнй

единообрăзный лрил.

(син.

одинăко-

вый,

схбдный; ант. разлИчный, рă-

зный) пĕр пек, пĕр ĕвĕрлĕ; едино-

обрăзная систĕма отчĕтности отчĕт

тумалли пĕр пек

йĕркĕ

едИнственный прил., едИнственно

нареч.

пĕр, пĕртен-пĕр, пĕр-пĕччĕн;

их едйнственный сын вĕсĕн пĕртĕн-

пĕр Ывăлă Ф едИнственнное числб

пĕррĕллĕ хисĕп (грамматикăра)

едйнство (-а) сущ. сред. 1. (син.

цельность, неразрывность) пĕ'рлĕх,

пĕтĕçÿ'лĕх, пĕр пĕ'тĕмлĕх; едйнство

госудăрства патшăлăх пĕр пĕ 'тĕм-

лĕхĕ;

едИнство слбва и дела сăмах-

пă ĕç

пĕ'рлĕхă

(син.

ббщность, сов-

падĕние) пĕр пеклĕх, пĕр килнй; едй-

нство взглядов шухăшсĕм пĕр килни

единый прил. (син. ббщий, объе-

динĕнный) пĕ'рлĕхлĕ, пĕр пĕ'тĕм,

пĕр пек; едИный фронт пĕ 'рлĕхлĕ

фронт * все до едйного пĕр çын юл-

мй,

пÿрте; не терЯть ни едИной ми-

нÿты

пĕр минутă та ан çухăт

едкий (кратк. ф.

ĕдок,

едкă, ĕд-

ко,

множ.

ĕдки; сравн. ст. едче)

ирил.,

едко нареч. 1. çиекĕн, каса-

кăн;

ĕдкий дым куçă çиекĕн тĕ'тĕм

(сик. язвительный) йĕкĕлтĕвлĕ,

йĕплĕвлĕ, мăшкăлăвлă, вĕчĕрхенчĕк;

ĕдкое замечăние

йĕплесĕ

каланй

ее

местоим.

личн. (род.,

вин.п.

от

онă) ăнă; Ты ее вйдел? Э 'сĕ ăнă

кÿрнă-и?

2. притяжат.

ÿнăн,

ун; ^то

ее платье ку ÿнăн

кĕпй

ежевИка (-и) сущ. жен. хурă хăмлă

çырлй, кушăк тяппй

ежегбдный прил., ежегбдно нареч.

çулленхй, кашнй çул, çулсерĕн пу-

лакăн;

ежегбдное собрăние акционĕ-

ров компăнии компăни акционерĕ-

сĕн çулленхй пÿхăвĕ; онй ежегбдно

отдыхают на

мбре

вĕсĕм кашнй çул

тйнĕс

хĕрринчĕ канăççĕ

ежеднĕвный прил., ежедневно на-

реч. кулленхй, куллен, кунсерĕн,

кашни кунхи; ежеднĕвная

газета

куллĕн тухакăн хаçăт; ежеднĕвно д^-

лать физзарЯдку кашнй кун физза-

рядка ту

ежемĕсячный прил., ежемесячно

нареч. уйăхсерен, кашни уйăхрй;

ежемĕсячный журнЯл уйăхсерĕн ту-

хакăн

журнăл; ежемĕсячно вносить

квартйрную плату хваттĕршĕн каш-

нй уйăхрă тÿле

езда (-Ы) сущ. жен. çÿрĕв; çÿренй

(транспортпа); быстрая ездЯ на ав-

томобиле автомобильпĕ хă'вăрт çÿ-

ренй

ездить {наст. езжу, ĕздишь, ездят;

повел.

ф.

езди;

прич.

действ.

наст.

ĕз-

дящий,

прош. ездивший; деепр. не

употр.) глаг. несов. 1. кай, пыр,

çÿрĕ,

ларсă çÿре; ездить на раббту

автббусом ĕçе автобуспă çÿрĕ 2. (син.

водИть, управлять) çÿрб, тыт, çÿре-

мй пĕл (транспорт хатĕрĕпĕ); на-

учйться ĕздить на велосипĕде вело-

сипедпă

çÿреме вĕренсĕ çит

ей-ббгу междом. (син. прăвда, йс-

тинно) тÿрăшăн та, чăнăх та; ей-

бб~гу не вру тÿрăшăн та суймăстăп

еле

нареч.

(син. едвă) 1.

арăн,

кăшт

çеç; говорИть еле слышно

кăшт

çеç

илтĕнмеллĕ калăç 2.

арăн,

арăн-арăн;

мы еле догнăли егб эпйр ăнă арăн

хусă çйтрĕмĕр

ель (-и) сущ. жен.; множ. ели

(ĕлей) чă'рăш; столетние бли ĕмĕрхи

чăрăшсĕм

ельник (-а) сущ. муж. чă'рăшлăх,

чă'рăш вăрмăнĕ; дорбга идет сквозь

ельник çул чă 'рăшлăх вИтĕр выр-

тăть

епăрхия (-и) сущ. жен. епăрхи (ар-

хиерей

пăхакан чиркÿ

округĕ);

Чебок-

сăрская и Чувашская епăрхия Шу-

пашкăр татă Чăвăш епăрхийĕ

епИскоп (-а) сущ. муж. епйскоп

(православи, католик

чиркĕвĕнче

—

аслă чин, округ

пуçлăхĕ)

ерундă (-Ы) сущ. жен. (син. вздор,

пустякй) ниме тăмăн

япалă;

сÿ-

пĕлтетÿ', пустÿй сăмăх; говорйть

вздор пустÿй сÿпĕлтĕт

если союз

условный

пулсăн, енчĕн

те,

эхĕр те, ытăх; -сан (-сен); ес-

ли смогÿ, то придÿ май пулсăн

пЫрăп

естественный ирил. 1. (син. прирбд-

ный) çут çантăлăк -ĕ; естественные

богатства страны çĕршывăн çут çан-

тăлăк пуянлăхĕсĕм; естественные

наÿки çут çантăлăк ăслăлăхĕсем 2.

(син.

нормăльный, обЫчный) есте-

ственно нареч. йĕркĕллĕ, тИвĕçлĕ,

яланхилле; естественный путь раз-

вития аталăнăвăн йĕркĕллĕ

çÿлĕ*

ве-

стй себя естественно хăрпăр хăвнă

яланхиллĕ тыткалă 3. естественно

вводн.

сл. (син. конĕчно, разумеется)

паллăх;

естественно, он согласйлся

паллăх,

вăл кИлĕшрĕ

естествознăние (-я) сущ. сред. çут

çантăлăк пĕ'лĕвĕ

есть

(наст. ем, ешь, ест, множ.

едим,

едйте, едят; прош. ел, ĕла,

ĕло, множ. ĕли;

повел.

ф. ешь, ĕшь-

те;

прич.

действ.

наст.

едящий, прош.

евший;

ирич. страд. и деепр. не

употр.)

глаг.

несов.

1. кого-что (син.

кÿшать) çи; есть хлеб с молокбм

сĕтпĕ çă'кăр çи; хбчется есть çиĕс

килет; мы с удовбльствием ели ар-

бÿз эпйр рехетленсе арбÿз çйрĕмĕр

(син. грызть) çи, кас, кăшлă, ки-

шĕклĕ; моль ест сукнб

кĕве

пуста-

вă çи^т; жучбк ест древесйну

шĕ'кĕ

йывăçă кăшласă шăтарăть 3. (син.

разъедăть, разрушăть) çи, кас, ар-

кăт; ржăвчина ест желсзо тÿтăх ти-

мĕрĕ аркатăть 4. (син. раздражăть)

çи,

чĕ 'пĕт; дым ест глазă тĕ 'тĕм

куçă чĕпĕтĕт Ф есть глазăми шă-

тараслă

пăх; поедбм ест хьгтă вăр-

çăть;

тоскă ест сбрдце тунсăх чĕренĕ

касăть; башмаки прбсят есть пушмăк

тĕ'пĕ

хăйпăнсă кăйнă; ест чужбй хлеб

çын ĕнсй çинчĕ пурăнăть

есть

1. (3

лицо

наст.

вр. от

глаг.

быть) пур, пулсă тăрăть; он есть уче-

нйк вăл - вăренекĕн 2. (син. имĕется,

существÿет) пур; у нас есть всĕ не-

обходИмое пИрĕн мĕн кирли пĕ-

тăмпĕх пур * так и есть чăнăх та

çаплă

есть

частица

юрăть, итлĕтĕп (ко-

мандир хушнине тума пулни çинчен

калани);

Выполняйте прикăз! -

Есть! Приказă пÿрнăçлăр! - Ит-

лĕтĕп!

ефрейтор (-а)

сущ.

муж. ефрĕйтор

{салтакран

аслăрах

çар çынни)

ехать (наст. еду, едешь, едут; в

знач.

повел.

ф. поезжăй и

езжăй;

из-

редка употр. деепр. ĕдучи) кай,

пыр,

кил, тухсă кай (транспортпа);

мы едем в гброд эпИр хуланă ка-

ятпăр;

Вы поезжайте сейчăс, а мы

вас

нагбним ЭсИр хăлĕ тухсă кăйăр,

эпйр сире хусă çйтĕпĕр

ехидный прил. (син. язвйтельный,

издевăтельский), ехйдно

нареч.

йĕ'-

плĕ,

йĕплевлĕ, тăрăхлăвлă; ехйдно

улыбаться тăрăхласă кулкалă

еще 1.

нареч.

(син. вдобăвок) татă,

татăх;

прошĕл ещĕ одйн день татă

т^пĕр кун Иртрĕ 2. нареч. (син. по-

кă) хăлĕ те, халиччен те; -ха; он

ĕж (ежă) сущ. муж.; множ. ежй

(ежĕй) чĕ 'рĕп; йглы ежа чĕ 'рĕп

йĕпписем; ĕж свернÿлся в клуббк

чĕ'рĕп çăмхă пек хутлансă вЫртрĕ

ĕжик

(-а) сущ. муж. 1. чĕ'рĕп 2.

шă'ртлă çÿç (çÿçе

шăртланса

тăмал-

ла кĕске касни); стричь вблосы ĕжи-

ком çÿçе шăртлансă тăмаллă кастăр

ĕжиться (наст. ĕжусь, ĕжишься,

ĕжатся)

глаг.

несов.

(сцн. сжимăться)

хутлăн;

ĕжиться от хблода шăнсă

хутлăн

ĕлка (-и) сущ. жен. 1. чă'рăш; мо-

лодые ĕлки çăмрăк чăрăшсем; заяц

спрйтался под ĕлкой мулкăч чă'рăш

айне пытансă лăрнă 2. ĕлка

(Çĕнĕ

çул

уявĕ тата ăна валли капăрлатнă

чăрăш); дети вернÿлись с ĕлки бчень

довбльные ачасĕм ĕлкăрăн пИтĕ

кă'мăллă тăврăнчĕç

ĕлочный прил. ĕлка

-ĕ;

ĕлкăрй; ĕлоч-

ещĕ не пришĕл вăл килмĕн-ха 3. на-

реч. (син. уже, в прбшлом) малта-

нăх, маларăх; -ах (-ех); я знаю егб

ещĕ с войны Зпĕ ăнă вăрçăранпăх

пĕлетĕп 4.

нареч.

при

сравн.

ст. татă

-ах (-ех); ещĕ лÿчше татă лайăхрăх

5. частица

усилительная:

Как ещĕ

он обрăдовался! Мĕнлерĕх савăнсă

кăйрĕ вăл! 6. частица, выражает

недоволъство,

несогласие:

Сиди дб-

ма, не выходи! - Вот ещĕ! Килте

лар,

ан тух! - Ак5к! 7. частица, вы-

ражает неопределенностъ: Когда

ещĕ мы встретимся снбва! Тахçăн

тĕл пÿлăпăр ĕ'нтĕ тепр^! * ещĕ бы

(син.

конечно); Пойдĕшь с нами? —

Ещĕ бы! Пырăтăн-и пирĕнпе? -

Пымăсăр!

ные украшĕния ĕлка теттИ-кăпăр-

лăхĕ;

ĕлочные развлечения ĕлкăрй

вă'йă-кулă

ĕмкий (кратк. ф. ĕмок, ĕмка, ĕм-

ко,

множ. ĕмки; сравн. ст. ĕмче)

прил.

1. (син. вместйтельный) пЫсăк,

ăслă,

шăнăçÿллă; ĕмкий сосÿд пысăк

сăвăт 2. пуян, тăрăн, ăнлă; ĕмкая

мысль тăрăн шÿхăш

ĕмкость (-и)

сущ.

жен. 1. (син. вме-

стИлище) сăвăт (пысăкки); ĕмкость

для воды шыв сăвăчĕ 2. (син. объĕм)

кăлăпăш; ĕмкость сосÿда - три лй-

тра сăвăт кăлăпăшĕ - вйçĕ литр

ĕрзать (наст. -аю, -аешь, -ают)

глаг. несов. пăркалăн, çаврăнкалă,

йăшăлтăт; Что ты всĕ ĕрзаешь? Мĕн

э'сĕ пăркалансă ларăтăн?

ĕрш (ершă) сущ. муж.; множ. ер-

шй (-ей) кă

'ртăш;

уха из ершĕй

кă'ртăш шÿрпи

жăба

(-ы) сущ. жен.; множ. жăбы

(жаб) çĕр шапй

жăбры (жабр, жăбрами)

сущ.

множ.;

един.

жăбра (-ы) жен. сухă (шыв

чĕр

чунĕсен сывлав органĕ); жăбры рыб

пÿлă сухи; дышăть жăбрами сухапă

сывлă

* взять за жăбры ярсă тыт,

пăвсă ларт (куçăмлă

пĕлтерĕшпе)

жăворонок

(-нка)

сущ. муж. тăрй;

нĕние жаворонка тăрИ юрри

жăдность (-и) сущ. жен. (син. ску-

пость, ненасЫтность, стяжăтель-

ство) хапсăнÿ, çă'ткăнлăх, сă'хăлăх,

хЫтăлăх; жăдность к деньгам укçă-

шăн çуннй * есть с жăдностью тăра-

нă пĕлмесĕр çи

жăдный (кратк. ф. жăден, жад-

нă,

жăдно, множ. жаднЫ и жăдны;

сравн.

ст. жаднее и жадней;

превосх.

ст.

жаднĕйший) прил., жăдно нареч.

(син.

скупбй, ненасытный)

çă'ткăн,

вЫçкăн,

выçтăх, хăпсăнчăк, ĕ'мĕт-

сĕр;

жăдный человек хăпсăнчăк çын

тймлĕ,

ă'нтăлчăк, ăнтăлÿллă; жă-

дно слÿшать тимлесе итлĕ

жăжда (-ы) сущ. жен. 1. ĕçĕс кил-

нИ;

утолйть жăжду ĕçсĕ чунă кан-

тăр 2.

чего

и с

неопр.

ф. (син. стрем-

ление, желăние) тим, кă 'мăл, ăн-

тăлÿ;

тăрăшÿ; çуннИ, тимленй, ăн-

тăлнИ,

тăрăшнИ; жăжда учйться

вĕренме ăнтăлнИ

жалĕть (наст. -ĕю, -ĕешь, -ĕют)

глаг.

несов. 1. кого (син. сострадăть)

хĕрхĕн,

шеллĕ; жалĕть сироту тă'лăх

ачанă

шелле 2. о ком-чем,

чего

с со-

юзом

«что»

(син. печăлиться) кулян,

пăшăрхăн,

ÿ'кĕн;

я не жалею о прбш-

лом Зпĕ иртнИшĕн кулянмăстăп 3.

кого-что и

чего

(син. берĕчь) хĕрхен,

уя,

шелле; не жалĕть денег укçанă

хĕрхенсе ан тăр; трудйться не жа-

л^я сил вăя шеллемĕсĕр ĕçлĕ

жăлить (наст. жăлю, жăлишь, жă-

лят; прич. действ. наст. жăлящий)

глаг. несов., кого-что (син. кусăть)

сăх; осă ббльно жăлит сăпсă ырат-

тармаллă сăхăть

жăлкий (кратк. ф. жăлок, жалкă,

жăлко, множ. жалкй;

сравн.

ст.

жăль-

че;

превосх. ст. жалчăйший) прил.,

жăлко нареч. 1. (син. несчăстный,

беспбмощный) мĕ

'скĕн;

он выг-

лядит бчень жăлко вăл пйтĕ мĕ'с-

кĕн курăнăть 2. (син. плохбй, не-

взрăчный) япăх, начăр; одежда в

жăлком состоянии тумтйр япăхсă

кăйнă

жăлко в знач. сказ. и вводн. сл.,

кого-что,

чего

или с

неопр.

ф. шел,

хĕрхенмеллĕ,

шеллемеллĕ, хĕрхенес

килĕт;

мне егб жăлко мăнăн ăнă

хĕрхенĕс килĕт; Купйл бы, да, жă-

лко,

денег не хватăет Туянăттăм та,

шел,

укçă çитмĕст

жăло

(-а) сущ. сред. сă'нă (хурт-

кăпшанкăн), чĕлхĕ

(çĕленĕн);

пчелй-

ное жăло вĕллĕ хÿрчĕн сăнни

жăлоба (-ы) сущ. жен. 1. (син. сĕ-

тование) ÿпкев, ÿпкелешÿ'; ÿпке-

лешни;

жăлобы на трÿдную жизнь

йЫвăр пÿрнăç пиркИ ÿпкелешнИ 2.

жăлоба (сăмахпа каласа е

çырса

панă

ÿпкев);

подăть жăлобу жăлоба пар;

кнИга жăлоб и нредложĕний жало-

бăсемпĕ сĕнÿсен кĕнекй

жăловаться

(наст.

жăлуюсь, жăлу-

ешься,

жăлуются; повел. ф. жăлуй-

ся,

жăлуйтесь; прич. действ. наст.

жăлующийся, прош. жăловавшийся;

деепр.

жăлуясь) ÿпкелĕ, ÿпкелĕш; я

не жăлуюсь на здорбвье эпĕ сЫвлăх

пиркИ ÿпкелешмĕстĕп

жăлость (-и)

сущ.

жен.

(син.

состра-

дăние, сожалĕние) хĕрхенÿ', шел-

лев;

хĕрхеннИ, шелленИ; испыты-

вать жăлость хĕрхĕн; из жăлости

хĕрхенсе, шеллесе

жаль 1. в

знач.

сказ.,

кого-что

шел,

шеллес килет, хĕрхенес килет; мне

жаль егб" ман ăнă хĕрхенес килет 2.

знач.

сказ. с

союзами

«что»,

«если»

(син. досăдно) хĕрхенмелле, кулян-

маллă,

пăшăрханмаллă; жаль, что он

не пришел вăл килменнйшĕн пă-

шăрханмаллă 4.

вводн.

сл. шел; Я бы

пошел с вăми, да жаль, времени нет

Э 'пĕ сирĕнпе пЫрăттăм та, шел,

вă'хăт çук

жанр (-а) сущ. муж. жанр (ÿнер

хайлавĕсен

тĕсĕ);

жанр комĕдии ко-

мĕди

жăнрĕ; эстрăдные жăнры эст-

рăда

жанрĕсĕм

жарă

(-Ы)

сущ.

жен.

(син.

зной; ант.

хблод, морбз) шă'рăх, вĕрИ; все л^-

то стойт жарă çăвĕпĕх шă'рăх çан-

тăлăк тăрăть

жаргбн (-а)

сущ.

муж. жаргбн (пĕр-

пĕр социаллă ушкăнăн хăйне евĕрлĕ

уйрăмлăхсемпе палăрса

тăракан ка-

лаçăвĕ);

воровскбй жаргбн вăрăсĕн

жаргбнĕ;

студенческий жаргбн сту-

дентсĕн жаргбнĕ

жăреный прил. ăшалăнă; жăреные

грибы ăшалăнă кăмпă

жăрить (наст. жăрю, жăришь, жă-

рят; повел. ф. жарь; прич. действ.

наст. жăрящий, прош. жăривший;

прич.

страд.

прош.

жăренный;

деепр.

жăря) глаг. несов., кого-что ăшалă,

шариклĕ;

жăрить рыбу пÿлă ăшалă;

картбфель, жăренный на сливочном

мăсле услăм çупă ăшалăнă çĕр ул-

мИ

жăркий (кратк. ф. жăрок, жаркă,

жăрко, множ. жăрки и жаркй; сравн.

ст.

жăрче) прил., жăрко

нареч.

(син.

знбйный,

горячий; ант. холбдный,

прохлăдный) вĕри, шă'рăх, хĕрÿ';

жăркий день шă'рăх кун; жăркие лу-

чй сблнца хĕвĕлĕн хĕрÿ' пайăрки-

сĕм 2. (син. пылкий, стрăстный) хĕрÿ',

хĕрÿ

'ллă,

çÿлăмлă; жăрко любить

хĕрÿ'ллĕн юрăт 3. (син. напряжĕн-

ный) вă'йлă, хĕрÿ'ллĕ; разгорĕлся

жăркий

бой хĕрÿ 'ллĕ çапăçÿ пуç-

лăнчĕ

Ф жăркие стрăны кăнтăртй

çĕршывсĕм

жаркбе

(-бго)

сущ. сред. шаркку;

жаркбе с гусЯтиной хур шăрккăвĕ;

приготбвить жаркбе в горшбчке

шарккăвă чÿлмекпĕ

пĕç^р

жать

(наст. жму, жмĕшь, жмут;

повел. ф. жми; ирич. действ. наст.

жмÿщий,

прош.

жăвший, ирич.

страд.

прош. жăтый;

деепр.

не употр) глаг.

несов. 1. кого-что (син. давить, стй-

скивать) хĕс, хĕстĕр, чăмăртă, пă-

чăртă; жать руку аллă чăмăртă 2. 1 и

2 л. не употр. хĕс, хĕстĕр; сапогй

жмут ăтă хĕстерет Ф србки жмут

вă'хăт васкатăть

жать

(наст. жну, жнĕшь, жнут;

повел. ф. жни; ирич. действ. наст.

жнÿщий,

ирош. жăвший; ирич.

страд.

деепр.

не употр.) глаг. несов., что

выр,

вырсă пуçтăр; жать пшеницу

тулă

выр; рăньше хлеб жăли серпă-

ми ĕ'лĕк тыррă çурлапă вЫрнă

жгучий

(сравн.

ст. жгÿчее;

превосх.

ст.

не употр.) прил. 1. (син. обжи-

гăющий) çунтаракăн, пĕçертекен;

жгучие лучй сблнца хĕвелĕн çунта-

ракăн

пайăркисем; жгучий пĕрец ха-

яр пă'рăç; жгучая боль хЫтă ыратнй

(син. бстрый) чĕренĕ касакăн, чу-

нă ыраттаракăн; жгучий интерес çав

терИ кăсăкланнй * жгучий брюнĕт

хуп-хурă çÿ'çлĕ çын; жгучие слезы

вĕрй

куççÿль

ждать (наст. жду, ждĕшь, ждут;

ирош.

ждал, ждалă, ждăло, множ.

ждăли;

повел.

ф. жди; прич. действ.

наст.

ждущий, ирош. ждăвший; ирич.

страд. и

деепр.

не употр.) глаг. не-

сов. 1. кого-что (син. поджидăть)

кĕт, кĕтсĕ тăр; ждать троллейбуса

троллейбус

кĕтсе

тăр; мы ждем го-

стей эпйр хăнасем кĕтетпĕр 2. с

чем

и без доп. кĕт, ан васкă, тăссă пыр;

ждать с решением йышăнÿ тумă ан

васкă;

врĕмя не ждет вă'хăт

кĕтмĕст

4 тогб и жди

кĕтс^х

тăр (мĕн те

пулин

пуласса);

победителей ждут на-

грăды

çĕнтерÿçĕсене парнесем па-

рăççĕ

же,

ж 1. союз противительный

{син. а)

варă;

я уезж^ю, товарищ же

остается эпĕ каятăп, ман юлтăш ва-

рă юлăть 2. частица усилительная

ĕ 'нтĕ,

варă;

-çке, -иç, -ха; Дайте

же мне сказать! Манă каламă пă-

рăр-ха! 3. частица, выражает тож-

дество

-ах

(-ех);

он остăлся там же

вăл çавăнтăх к5лчĕ

жевăть

(наст. жую, жуĕшь, жуют;

повел.

ф.

жуй;

прич.

действ.

наст.

жу-

ющий,

прош.

жевăвший; прич.

страд.

прош.

жĕванный;

деепр.

жуя)

глаг.

не-

сов., кого-что чăмла^ кавл^; жевать

хлеб çă'кăр чăмлă; дети лн5бят же-

в^ть жвачку ачасем чăмлăк чăмла-

мă юратăççĕ

желăнис (-я) сущ.

сред.

(син. вле-

чение,

стремление) кă 'мăл, шут,

сÿнăм,

ĕ'мĕт; желăнне учйться вĕре-

н^с кă 'мăл; прошÿ испблнить мое

желăние ман ĕмĕтĕ пурнăçламă ый-

тăтăп

жел^ть (наст. -ăю, -ăешь, -ăют;

прич.

действ.

наст.

-ăюший,

прош.

-ăв-

ший;

прич.

страд.

наст. -ăемый; де-

епр.

-ăя)

глаг.

несов.

кого-что

чего,

также с

неопр.

ф.

(син.

хотеть) кă'мăл

ту , шут тыт; -ас (-ес) те; -ас (-ес)

кил;

дĕти желают пойтИ в кинб ача-

с^м кинонă каяс т^ççĕ 2. кому кого-

чего

или с

неопр.

ф. сун; Жел^ю Вам

дбброго здорбвья! Сирĕ ырă сЫвлăх

сунăтăп!

* оставляет желăгь лÿч-

шего пит лайăхăх мар (ĕç, япалă)

железа (-ы) сущ. жен.;

множ.

же-

лезы (желĕз, железăм) пар, ÿт пă-

рĕ;

слюниăя железă

сĕлекĕ

пăрĕ; жĕ-

лезы внутренней секреции шалти

секреци парĕсем

железнодорбжный ирил. чугÿн çул

-ĕ;

железнодорбжный транспорт

чугÿн çул трăнспорчĕ; в гброде

стрбится

нбвый

железнодорбжный

вокзăл хуларă çĕ'нĕ чугÿн çул вок-

зăлĕ

тăвăççĕ

железный лрил. 1. тимĕр ...; тймĕр

-ĕ;

железный гвоздь тимĕр пăтă; же-

лезная руда тймĕр рудй 2. (син. сйль-

ный,

крепкий) çйрĕп, тĕреклĕ, хÿр-

çă пек; железные

мÿскулы

тĕреклĕ

мускулсем; железное здорбвье пйтĕ

çйрĕп сЫвлăх; железная дисциплй-

на çйрĕп дисциплИна * железная

дорбга чугÿн çул

желĕзо (-а) сущ. сред. тимĕр; из-

дĕлия из железа тймĕр япаласем;

ковать железо тймĕр туптă Ф крб-

вельное железо тИмĕр листă (çурт

витмелли)

желт^ть (наст. -ĕю, -ĕешь, -^ют)

глаг. несов. 1.

сарăл,

сăрăх; бсенью

листья желтеют

кĕркунне

çулçăс^м

саралăççĕ 2. сăррăн кÿрăн, саралсă

тăр,

саралсă вырт; впередй желтбет

пшеничное пбле умрă тÿлă пуссИ са-

ралсă выртăть

желтбк

(-ткă)

сущ. муж. çăмартă

саррй

желÿдок

(-дка)

сущ. муж. хы-

рăмлăх,

хырăм,

вар; пакартă (ка-

йăксен); расстрбйство желÿдка вар

пăсăлнИ, вар виттй

желÿдочный прил. хь!рăмлăх -ĕ, вар

-ĕ;

желÿдочный сок вар сĕткĕнĕ

ж^мчуг (-а) сущ. муж.;

множ.

жемчугă (-6в) ĕ'нчĕ (шапа

хуранĕнче

чăмăртанса пулакан хаклă чул); ук-

рашĕния

из жемчуга ĕ'нчĕ кăпăрлăхĕ

жемчÿжный

прил.

ĕ'нчĕ -ĕ; жемчÿ-

жное ожерйлье ă'нчĕ мăй çыххи

женă

(-ы) сущ. жен.;

множ.

жены

(жĕн,

жĕнам) ăрăм; муж с женбй упă-

шкипĕ

ăрăмĕ;

брать в жены каччă ил

женăтый

прил.

(ант. холостбй) ав-

лăннă,

ăрлă-ăрăмлă; женăтый чело-

в^к авлăннă çьш

женйть (будущ. женк5, женишь,

ж^нят;

прич.

действ.

наст.

женящий,

ярош.

женИвший;

деепр.

женя) глаг.

сов. и несов., кого на ком авлантаб;

онй женили сына

вĕсем

ывăлне ав-

лантăрчĕç

женйтьба (-ы) сущ. жен. авланÿ,

мăшăрланÿ; авланнй, мăшăрланнй;

бто было еще до

нăшей

женйтьбы ку

вăл эпИр мăшăрланичченех пÿлнă

жениться (будущ. женюсь, ж^-

нишься,

жĕнятся; прич. действ.

наст.

жбнящийся;

прош.

женйвший-

ся;

деепр.

женясь)

глаг.

сов. и

несов.

авлăн,

мăшăрлăн, каччă ил; Штя

жĕнится на

Вере

Петя Верăнă кач-

чă

илĕт; онй решйли женйться вĕсĕм

мăшăрланмă кИлĕшнĕ

женйх (-ă)

сущ.

муж. кăччă, кĕрÿ'

кăччă (авланакан çамрăк); женйх по-

сл^л сватов к невесте кăччă хĕр çу-

раçмă

евчĕсем янă

жĕнский прил. (ант. мужскбй)

хсрăрăм -ĕ; хĕрарăмлă; жĕнская оде-

жда хĕрăрăм тумтИрĕ; жĕнский ха-

рактер

хĕрарăмлă кă 'мăл-тÿйăм Ф

жĕнский род хĕрăрăм несĕлĕ (сăм.,

вырăс

грамматикшче

«дверь»,

«го-

лова»,

«хорошая», «большая»,

«думала»,

«взявшая» йышши формăсен пĕреш-

кел

паллисем)

женщина

(-ы) сущ. жен. хĕрăрăм;

замужняя жĕнщина ăрăм, ăрлă ăрăм;

иожилăя жĕнщина çуллăннă хĕрăрăм

жердь (-и) сущ. жен.;

множ.

жбр-

ди

(-ей) шерте, вĕ'рлĕк; ограда из

жердей вĕ'рлĕк картă

жеребенок

(-нка)

сущ.

муж.;

множ.

жеребята (-ят, -ятам) тихă; же-

ребенок по вторбму гбду юпăх тихă

жеребец

(-бцă)

сущ.

муж. (ант. ко-

была) ă 'йăр; порбдистый жеребĕи

ăрăтлă ă'йăр

жĕртва (-ы)

сущ.

жен. 1. чÿк, чÿ'к-

лĕх,

парне (авалхи тĕн йăли-йĕр-

кинче);

нăши

прĕдки

приносйли жĕрт-

вы богăм пИрĕн мăн асаттесĕм ту-

рăсене

чÿк тÿнă 2. кого-чего инкĕк

курни,

инкеке лекни; жертвы зем-

летрясения çĕр чĕтреннипе инкĕк

курнисбм

жĕртвовать (наст. -вую, -вуешь,

-вуют) глаг. несов. 1. что (син. да-

рИть) уйăрсă пар, парнелĕ, юмăрт

пул;

жертвовать дĕньги на строй-

тельство хр^ма чиркÿ' лартмă укçă

пар 2. кем-чем (син. поступăться)

пар,

ан шелле; жертвовать жйзнью

рăди

своббды отчйзны тăвăн çĕршЫв

йрĕклĕхĕшĕн пурнăçă пар

жест (-а)

сущ.

муж. ал вылявĕ; ал-

лă

вылятнИ (каланине çирĕплетме,

кăмăл-туйăма палăртма)

жестикулйровать

(наст.

-рую, -ру-

ешь,

-руют) глаг.

несов.

аллă вылят

(калаçнă чухне)

жестбкий (кратк. ф. -бк, -бка,

-бко,

множ.

-бки; превосх. ст.

-очăйший) прил., жестбко нареч.

(син. сурбвый, беспощăдный) ха-

яр,

тискер, хĕрхенÿ

'сĕр;

жестбкий

враг

хаяр тăшмăн 2. (син. чрезвы-

чăйный, сйльный) вă'йлă, хаяр, хĕ-

рÿ'; жестбкий морбз шартламă сивĕ

жестбкость (-и)

сущ.

жен. (син. су-

рбвость, беспощăдность) хаярлăх,

тискерлĕх, хĕрхенÿ'сĕрлĕх

жесть (-и) сущ. жен.

шă'вăç,

шуç

(çÿхе тимĕр); изделия из жести шуç

япаласем

жестянбй прил.

шă'вăç

..., шуç ...;

жестянбе ведрб

шă'вăç

витре

жечь

(наст. жгу, жгĕшь, жгут;

прош. жĕг, жгла, жгло,

множ.

жгли;

повел. ф. жги; прич. действ. наст.

жгÿщий,

прош.

жĕгший; прич.

страд.

прош. жжĕнный; деепр. не употр.)

глаг.

несов.,

кого-что 1. çунтăр; жечь

хвброст çăпă çунтăр; жечь электрй-