войны ку вăл вăрçăччĕн пÿлнă 3. (син.
бколо, приблизйтельно) -а (-е)
яхăн;
патнелле; зал вмещăет до пятисбт
человĕк
залă пилĕк çĕр çыннă яхăн
вырнаçăть 4. указывает, на что на-
правлено действие: дотрбнуться до
рукй
аллă тĕ'кĕн; у менЯ до тебЯ
вопрбс мăнăн санрăн ыйтмаллИ пур
* До свидăния! Тепре куриччĕн!; до
тогб çав терй; промбкнуть до кос-
тей
йĕп-йĕпе
пул
добăвить
(будущ.
-влю, -вишь, -вят;
прич. страд. прош. -вленный;
деепр.
-вив) глаг. сов., что и чего 1. (ант.
убăвить) хуш, хушсă хур, хушсă пар,
сĕтĕ, сĕтĕв пар; добăвить в суп сбли
яшканă
тăвăр хуш 2. (син. допблнить)
хушсă
калă,
сăмăх хуш; к скăзанно-
му нечего добăвить хушсă каламал-
лй нймĕн те çук
добăвка (-и) сущ. жен. хÿшăм,
хушмă,
сĕтев; добăвки в бетбн бе-
тонă
хушакăн япаласем; попросйть
лобăвки к обеду апăт хушсă памă
ыйт
добежăть (будущ. -егÿ, -ежйшь,
-е1"ÿт; повел. ф. -егй; деепр. -ежăв)
глаг.
сов., до
кого-чего
чупсă çит; пĕ-
рвым
добежăть до фИниша финишă
пуринчен малтăн чупсă çит
добиться (будущ. добьк5сь, добь-
ĕшься, добыбтся;
повел.
ф.
добейся;
прич.
действ.
прош.
добйвшийся; де-
епр.
добйвшись)
глаг.
сов.,
чего
(син.
достичь) пурнăçлă, ту, çит; добйть-
ся успеха çитĕнÿ' ту, ĕçĕ ăнăçтăр
дбблестный ирил.. дбблестно
нареч.
хастăр,
хăк5ллă, маттÿр; дбблестный
труд хастăр ĕç; дбблестно сражать-
ся хăк5ллăн çăпăç
дбблесть (-и) сущ. жен. хастăрлăх,
хăк5лăх, маттÿрлăх; вбинская д<5б-
лесть салтăк хăюлăхĕ
добрăться
(будущ.
доберÿсь, добе-
рĕшься, доберÿтся; прош. добрăлся,
добралăсь, добралбсь и добрăлось,
множ.
добралИсь и добрăлись;
повел.
ф.
доберИсь, доберитесь;
деепр.
доб-
рăвшись)
глаг.
сов. çит, пырсă çит,
килсе çит; мы еле добралИсь до дб-
ма эпИр килĕ арăн çитрĕмĕр
добрб (-ă) сущ. сред. 1. (син. блă-
го;
ант. зло) ырă, Ырлăх, ырă ĕç;
делать лн5дям добрб çынсенĕ Ырă ту;
не к добрÿ ыррă мар 2. (син. имÿще-
ство) пÿрлăх, пуянлăх; копйть добрб
пÿрлăх пух * поминăть добрбм ырă-
пă ăсăн; Добрб пожăловать!
Килĕ-
рех!
добровбльный ирил. (ант. принудй-
тельный), добровбльно нареч. Ирĕк-
лĕ,
хăй ирĕклĕ; хăрпăр ирĕкĕпе; на
добровбльных
начăлах
Ирĕклĕ йĕрке-
пĕ;
добровбльно сдăться милИции
милициĕ
хăрпăр ирĕкĕпĕ пăрăн
добродÿшный ирил. (ант. злой),
добродушно
нареч.
кă'мăллă, ырă кă'-
мăллă; добродушно улыбЯться кă-
мăллăн кулкалă
доброкăчественный ирил. (син. хо-
рбший;
ант. плохбй) пахă, лăйăх;
доброкăчественный товăр пахă тавăр
добросбвестный ирил. (син. старă-
тельный), добросбвестно
нареч.
тÿ'рĕ
кă'мăллă, тăрăшÿллă; он раббтает
добросбвестно вăл тăрăшсă ĕçл^т
добротă (-Ы) сущ. жен. (син. от-
зЫвчивость; ант. злбба) Ырăлăх, ырă
кă'мăл;
он пблон доброты вăл пйтĕ
Ырă
кă'мăллă
дббрьш (кратк.
ф.
добр, добрă, дб-
бро,
множ.
добрь! и дббры; сравн.
ст.
добрее и
добрей;
превосх.
стгдоб-
рĕйший)
1. (син. отзЫвчивый; ант.
злой) Ырă, кă'мăллă, таравăт; дбб-
рый человек Ырă çын; он добр ко
мне вăл манă кăмăллăть 2. (син. хо-
рбший;
ант. плохбй) Ырă, лăйăх,
авăн;
дббрая весть Ырă хыпăр; нăши
дббрые друзья пирĕн лăйăх туссем;
Дббрый день! Ырă кун пÿлтăр! 3.
Ырă,
тасă, сÿмлă; дбброе ймя сÿмлă