нетăн тĕнĕл тавра çаврăнмалла тунă
ĕлки); глббус Землй Çĕр глббусĕ
глотать (наст. -ăю, -ăешь, -ăют,
глаг.
несов. çăт; глотать пйщу апатă
çăт
* глотăть слова сăмахă çăтсă
калăç; глотать слезы вă'рттăн мă-
кăр, сăсăсăр мăкăр; глотать оскор-
бления кÿрентернине чăтсă ирттер
глбтка (-и) сущ. жен. (син. гбрло)
карлăнкă * драть глбтку кă'шкăр;
заткнÿть глбтку çăварне хуп, калаç-
мă ан пар
глотбк
(-ткă)
сущ. муж. сЫпкăм,
çă'тăм;
сыпсă илнй; сделать глотбк
сыпсă ил; глотбк воды пĕр сЫпкăм
шыв
глубина (-ы)
сущ.
жен.; множ. глу-
бйны
(-Ин, -Инам) 1. тăрăнăш; глу-
бина прудă
пĕве
тăрăнăшĕ; на глу-
бине ста метров çĕр метр тарăнăш-
ĕнчĕ 2.
чего
ăш, ă'шĕ, вăрă, варрй;
в глубине леса вăрмăн варринче 4
в глубине векбв ĕ'лĕк-авăл; трбнут
до глубины душй чунăх пырсă тйврĕ
глуббкий (кратк. ф. -бк, -окă, -окб
и -бко, множ. -окй и -бки; сравн.
ст.
глÿбже;
превосх.
ст. -очăйший)
прил.,
глубокб
ы
глубоко
нареч.
1. (ант.
мелкий) тăрăн; глуббкий колбдец
тăрăн çăл; глубокб нырнÿть тарăнă
чăм 2. (син. отдалĕнный) инçетрИ,
аякрй;
в глуббком тылÿ фронтрăн
инçетре 3. (син. сйльный) пысăк,
вă 'йлă, çйрăп; хЫтă, пИтĕ; глубб-
кий ум пЫсăк ăс; я егб глубокб ува-
ж^ю э"пĕ ăнă пйтĕ хисеплетĕп * хра-
нйть в глуббкой тăйне вă'рттăн уп-
рă,
ан пĕлтер; в глуббкой стЯрости
ватăлсă çитсен
глубокоуважăемый прил. хисеплĕ-
р^н те хисĕплĕ (официаллă йĕркепе
чысласа калани); Мы приветствуем
вас, глубокоуважăемые гбсти! Хи-
сеплĕрен те хисеплĕ хăнасĕм, эпИр
сире саламлăтпăр!
глÿпость (-и) сущ. жен. ухмăхлăх,
ухмăх
сăмăх; говорйть глÿпости ух-
мăх сăмăх
калă;
д^лать глÿпости ух-
махлă
хăтлăн
глÿпый (кратк. ф. глуп, глупă, глÿ-
по,
множ. глÿпы и глупЫ;
сравн.
ст.
глупей и глупее;
превосх.
ст. глупĕй-
ший) прил. (ант. ÿмный), глÿпо на-
реч. 1. ухмăх, ă'ссăр, тăмсăй; он не
глуп
вăл ухмăх мар 2. ухмахлă, ăс-
сăрлă,
айвăн; глÿпый вопрбс айвăн
ыйтÿ; он поступает глÿпо вăл ăс-
сăрлă хăтланăть
глухарь (-я) сущ. муж. кăрăк
(кăркка евĕр вăрман кайăкĕ); охбта
на глухарЯ кăрăк сунăрĕ
глухбй (кратк. ф. глух, глухă, глÿ-
хо,
множ. глÿхи и глухй; сравн. ст.
глÿше) прил., глÿхо нареч. 1. хăл-
хăсăр,
илтмĕн; глухбй старйк хăл-
хăсăр вăтă; ăзбука для глухйх илт-
меннисен азбукй 2. (син. невнятный;
ант. звбнкий) янрăвсăр, ÿçăмсăр;
глухбй шум ÿçăмсăр шăв-шăв 3. (син.
тИхий,
безжИзненный) улăх, тĕ 'т-
тĕм;
пÿшă, чĕ'мсĕр; глухбй ÿгол улăх
вырăн;
глухăя ÿлица çЫнсăр
урăм;
все глÿхо вокрÿг таврарă шăпăх 4.
(син. затаĕнный, скрЫтый; ант. яв-
ный,
открытый) пытанчăк, вă 'рт-
тăн;
глухбе волнение пытăнчăк пăл-
ханÿ
* глухбй лес чă'тлăх вăрмăн;
глухая крапйва сÿккăр вĕлтĕрĕн; глу-
хбй согласный звук янрамăн хÿпă
сăсă
глухонембй прил. хăлхăсăр-чĕл-
хĕсĕр,
илтмен-калаçмăн (çын)
глушйть (наст. -шÿ, -шйшь, -шат)
глаг.
несов.
1.
кого
анрăт; глушйть удă-
ром çапсă анрăт 2. что (син. ослаб-
лять) вăйсăрлăт, чакăр; глушить
звук приĕмника приĕмник сассинĕ
чакăр
3. (син. подавлять; ант. поощ-
рять, развивăть) чар, чăрмантăр,
пусăр;
глушйть инициативу пуçарă-
вă пусăр * глушйть мотбр моторă
чар;
глушйть винб эрĕх кÿп