Смалянчук А. Гісторыя Беларусі найноўшага часу ў дакументах і матэрыялах
Подождите немного. Документ загружается.
Заканадаўчыя акты аб дзяржаўнай сімволіцы Рэспублікі
Беларусь / Склад.: А.Трусаў, І.Лазавікоў. – 2-е выд., дап. – Мн.:
Беларусь, 1994. – С. 15
180. З закона “Аб адукацыі ў Рэспубліцы Беларусь” ад 29
кастрычніка 1991 г.
*
Вытрымка.
Артыкул 1. Дзяржаўная палiтыка ў сферы адукацыi
Дзяржаўная палiтыка ў сферы адукацыi грунтуецца на наступных
прынцыпах:
прыярытэтнасцi адукацыi;
абавязковасцi агульнай базавай адукацыi;
ажыццяўлення пераходу да абавязковай агульнай сярэдняй
адукацыi;
даступнасцi дашкольнай, прафесiйна-тэхнiчнай i на конкурснай
аснове сярэдняй спецыяльнай i вышэйшай адукацыi; пераемнасцi i
бесперапыннасцi ўзроўняў i ступеняў адукацыi;
нацыянальна-культурнай асновы адукацыi;
прыярытэту агульначалавечых каштоўнасцяў, правоў чалавека,
гуманiстычнага характару адукацыi;
навуковасцi;
экалагiчнай накiраванасцi адукацыi;
дэмакратычнага характару кiравання адукацыяй;
свецкага характару адукацыi.
У арганiзацыях сiстэмы адукацыi (далей – установы адукацыi) не
дапускаюцца стварэнне i дзейнасць палiтычных партый, iншых
грамадскiх аб’яднанняў, якiя праследуюць палiтычныя мэты, а таксама
стварэнне i ананiмная або iншая дзейнасць рэлiгiйных арганiзацый, якая
супярэчыць заканадаўству.
Установы адукацыi ў пытаннях выхаваўчай дзейнасцi на падставе
пiсьмовых заяў законных прадстаўнiкоў дзяцей (самiх паўналетнiх
навучэнцаў) у пазавучэбны час могуць узаемадзейнiчаць з
зарэгiстраванымi рэлiгiйнымi арганiзацыямi з улiкам iх уплыву на
фармiраванне духоўных, культурных i дзяржаўных традыцый
беларускага народа. Парадак, умовы, змест i формы такога
ўзаемадзеяння вызначаюцца Урадам Рэспублiкi Беларусь па ўзгадненню
з Прэзiдэнтам Рэспублiкi Беларусь.
Артыкул 2. Паняцце адукацыi
Адукацыя – працэс навучання i выхавання ў iнтарэсах чалавека,
грамадства, дзяржавы, накiраваны на захаванне, памнажэнне i перадачу
ведаў новым пакаленням, задавальненне патрэбнасцяў асобы ў
*
З улікам змяненняў і дапаўненняў да 8 ліпеня 2005 г.
283
iнтэлектуальным, культурным, маральным, фiзiчным развiццi, на
падрыхтоўку квалiфiкаваных кадраў для галiн эканомiкi. [...]
Артыкул 3. Права на адукацыю
Кожны грамадзянiн Рэспублiкi Беларусь мае права на атрыманне
адукацыi. Абмежаваннi правоў на атрыманне адукацыi могуць
устанаўлiвацца толькi законам.
Грамадзянам Рэспублiкi Беларусь гарантуецца права на атрыманне
бясплатнай агульнай сярэдняй, прафесiйна-тэхнiчнай i на конкурснай
аснове бясплатнай сярэдняй спецыяльнай i вышэйшай адукацыi ва
ўстановах адукацыi. [...]
Артыкул 5. Мовы навучання i выхавання
Асноўнымi мовамi навучання i выхавання ва ўстановах адукацыi
Рэспублiкi Беларусь з’яўляюцца беларуская i руская. Дзяржава гарантуе
грамадзянам права выбару мовы навучання i выхавання i стварае
адпаведныя ўмовы для рэалiзацыi гэтага права. Навучанню на
беларускай мове, выданню лiтаратуры, падручнiкаў i вучэбных
дапаможнiкаў на беларускай мове аказваецца дзяржаўная падтрымка.
Вывучэнне беларускай, рускай i адной з замежных моў у
агульнаадукацыйных школах з’яўляецца абавязковым, за выключэннем
асобных катэгорый асоб з асаблiвасцямi псiхафiзiчнага развiцця.
У адпаведнасцi з заявамi законных прадстаўнiкоў дзяцей i па
рашэнню мясцовых выканаўчых i распарадчых органаў могуць
стварацца групы ў дашкольных установах i класы ў
агульнаадукацыйных школах, у якiх навучанне i выхаванне поўнасцю
або часткова ажыццяўляюцца на мове нацыянальнай супольнасцi або
вывучаецца мова нацыянальнай супольнасцi. Па рашэнню мясцовых
выканаўчых i распарадчых органаў, узгодненаму з Мiнiстэрствам
адукацыi Рэспублiкi Беларусь, могуць стварацца дзiцячыя дашкольныя
ўстановы або агульнаадукацыйныя школы, у якiх навучанне i выхаванне
вядуцца на мове нацыянальнай супольнасцi.
Артыкул 32. Мэты i структура вышэйшай адукацыi
Вышэйшая адукацыя заклiкана забяспечыць найбольш поўнае
развiццё здольнасцяў i iнтэлектуальна-творчага патэнцыялу асобы,
магчымасць яе актыўнага, свабоднага i канструктыўнага ўдзелу ў
развiццi грамадства з мэтай задавальнення патрэбнасцяў грамадства i
дзяржавы ў спецыялiстах высокай квалiфiкацыi.
Сiстэма вышэйшай адукацыi забяспечвае грамадзянам магчымасць
навучання на адной з дзяржаўных моў Рэспублiкi Беларусь шляхам
стварэння ў вышэйшых навучальных установах беларускамоўных i
рускамоўных груп (патокаў).
Структура вышэйшай адукацыi ўключае дзве ступенi, у тым лiку
бакалаўрыят, магiстратуру. [...]
284
Артыкул 34. Акадэмiчныя свабоды i аўтаномiя кiравання ва
ўстановах, якiя забяспечваюць атрыманне вышэйшай адукацыi
У вышэйшых навучальных установах гарантуюцца свабода
педагагiчнай i навуковай дзейнасцi, свабода выбару формаў i метадаў
навучання, аўтаномiя кiравання, якiя ўстанаўлiваюцца i рэалiзуюцца на
аснове павагi ўсiмi ўдзельнiкамi адукацыйнага працэсу заканадаўства
Рэспублiкi Беларусь, яе мiжнародных абавязацельстваў, улiчваюцца
iнтарэсы асобы, патрэбнасцi грамадства, адказнасць перад грамадствам
ва ўмовах адкрытасцi для грамадскага кантролю.
Аўтаномiя кiравання ва ўстанове, якая забяспечвае атрыманне
вышэйшай адукацыi, заключаецца ў яе праве фармiраваць органы
самакiравання, назначаць службовых асоб, ажыццяўляць кантроль за iх
дзейнасцю, устанаўлiваць прыярытэты ў навуковай, вучэбнай i
гаспадарчай дзейнасцi.
Звязда. – №125. – 2005. – 8 ліпеня
181. З пагаднення аб стварэнні Садружнасці незалежных дзяржаў. 8
снежня 1991 г.
Мы, Республика Беларусь, Российская Федерация (РСФСР),
Украина, как государства – учредители Союза ССР, подписавшие
Союзный договор 1922 года, далее именуемые высокими
договаривающимися сторонами, констатируем, что Союз ССР как
субъект международного права и геополитическая реальность
прекращает свое существование.
[...] Высокие договаривающиеся стороны будут развивать
равноправное и взаимовыгодное сотрудничество своих народов и
государств в области политики, экономики, культуры, образования,
здравоохранения, охраны окружающей среды, науки, торговли, в
гуманитарной и иных областях, содействовать широкому
информационному обмену, добросовестно и неукоснительно соблюдать
взаимные обязательства.
[...] Высокие договаривающиеся стороны признают и уважают
территориальную целостность друг друга и неприкосновенность границ
в рамках содружества [...]
Жытко А.П., Фамін В.М. Гісторыя Беларусі (1945 – 2002 гг.). –
Мн.: БДПУ, 2005. – С. 153
182.Зварот беларусаў замежжа, удзельнікаў Першага з'езда
беларусаў свету. Мінск, 8-10 ліпеня 1993 г.
Беларускі народзе!
285
Мы, твае сыны і дочкі, разьнесеныя па цэлым шырокім сьвеце
вятрамі нядолі, што напаткала наш край, зьехаліся з Поўначы і Паўдня,
з Усходу і Захаду ў сталіцу суверэннай Беларускай Дзяржавы – Менск,
каб удыхнуць гаючае паветра роднай зямлі, наталіць вочы латоднымі
беларускімі краявідамі, сустрэцца з дарагімі сэрцу сваякамі і
суродзічамі, адчуць цеплыню іхных душаў. У лучнасці з
Бацькаўшчынай, гэтай жыватворнай духовай крыніцай, тоіцца сакрэт
нашага супольнага выжывання, вытрываласці да перамогі над усімі
цяжкасьцямі і перашкодамі на шляху да свабоды і дабрабыту.
Божай воляй мы дачакаліся часу, калі можам зьязджацца з цэлага
сьвету ў цудоўны край свайго паходжання, на свае вочы аглядаць яго,
адчуваць пульс ягонага жыцьця, разам цешыцца і разам хвалявацца ды
супольнымі намаганнямі шукаць выйсьця зь няпростага становішча.
Мы ганарымся і радуемся, што Беларусь узышла на шлях
нацыянальна-дзяржаўнага будаўніцтва. Мы шчасьлівыя, што
Бацькаўшчына ізноў сталася арганічнай часткай нашага быту, мрояў,
надала большага сэнсу і мэтанакіраванасьці нашым намаганьням. У
гэтай супольнасьці – зарука таго, што эканамічная і культурная
адбудова беларускай дзяржаўнасьці будзе ісці далей.
Мы заклікаем усіх вас, дарагія Суродзічы, да веры ў Беларусь, да
патрыятызму, да дзеяньняў у імя свабоднай дэмакратычнай Беларускай
Дзяржавы. Вера ў свой народ, у ягоныя здольнасьці, у лепшую яго
будучыню – гэта вялікая стваральная сіла. У гэтым пераканаліся мы,
пражыўшы дзесяцігодзьдзі на чужыне з думкамі пра Родны Край. Вера
ў саміх сябе, у тое, што з намі Бог, дапаможа нам і цяпер, калі мы разам,
супольнымі сіламі выйдзем на шырэйшыя шляхі ў лепшую будучыню.
Жыве Беларусь!
Гістарычны шлях беларускай нацыі і дзяржавы. – Мн., 2005. – С.
282-283
183.Зварот Першага з'езда беларусаў свету да беларускага народа.
Мінск, 8-11 ліпеня 1993 г.
Браты і сёстры!
Доўгія і складаныя пуцявіны вялі да паяднання беларускай нацыі,
воляю лёсу раскіданай у свеце. Амаль усе еўрапейскія народы ўжо
даўно перажылі сваё станаўленне ў якасці нацыянальнага адзінства.
Перамогі і страты згуртавалі іх, умацавалі іх сілу і волю ў імкненні да
самастойнага жыцця. Беларусы ж усё яшчэ пакутуюць на раздарожжы
свайго гістарычнага шляху.
286
Але надышоў час вырашаць свой лёс. Цяпер альбо ніколі! Беларусь
атрымала гістарычны шанц набыць рэальную дзяржаўнасць,
самастойнасць, поўны суверэнітэт. І гэты шанц неабходна выкарыстаць.
Мы павінны мабілізаваць усе сілы, каб не толькі адстаяць першыя
поступы дэмакратыі, незалежнасці, нацыянальнага адраджэння, але і
рушыць далей, да вялікіх, зорных здзяйсненняў – адбудовы агульнага
Беларускага Дому. Гэту высокую, наканаваную Богам місію мы здолеем
выканаць толькі тады, калі адбудзецца ўсенароднае абуджэнне да
свядомага нацыянальнага жыцця, калі вернем сабе гістарычную памяць,
якую ў нас адбіралі цэлыя стагоддзі, глыбока ўсвядомім, хто мы ёсць і
кім павінны быць у гэтым свеце. Мы можам ажыццявіць гістарычную
справядлівасць і назаўсёды замацаваць незалежную Беларусь на карце
Еўропы не як геаграфічнае паняцце, а як шанаваную, паўнавартасную
дзяржаву беларускага народа і іншых народаў, што здаўна жывуць на
нашай зямлі.
Дасягнуць гэтага можна толькі аб'яднаўшы сілы беларусаў на
Бацькаўшчыне і тых яе адданых дзяцей, што жывуць па-за межамі
Беларусі, але захавалі ў сваіх сэрцах любоў да яе. Адольваючы ўсе
перашкоды і нягоды, мы зможам дайсці да жаданай свабоды, зладзіць
цывілізаванае, заможнае і культурнае жыццё для сябе і сваіх нашчадкаў.
Жыве наша Бацькаўшчына! Жыве Беларусь!
Гістарычны шлях беларускай нацыі і дзяржавы. – Мн. 2005. – С.
283-284
184. Дэкларацыя Першага з'езда беларусаў свету аб прынцыпах
нацыянальнага дзяржаўнага будаўніцтва. Мінск, 8-11ліпеня 1993 г.
Вытрымка.
[...] Толькі пры ўмове дакладнага разумення асаблівасцяў
гістарычнай сітуацыі ўсімі палітычнымі сіламі грамадства з'явяцца
падставы для нацыянальнага аб'яднання дзеля сумеснай працы на
карысць нашай Бацькаўшчыны, яе палітычнага, гістарычнага і
культурнага адраджэння.
Мы, удзельнікі Першага з'езда беларусаў свету, бачым будучыню
вольнай, дэмакратычнай Беларусі як унітарнай, прававой, бяз'ядзернай
дзяржавы, якая праводзіць палітыку міру і ўзаемакарысных
добрасуседскіх адносін з усімі краінамі свету, якая мае развітую
эканоміку, заснаваную на розных формах уласнасці, гарантуе сваім
грамадзянам агульнапрызнаныя правы чалавека і клапоціцца пра
стварэнне спрыяльных умоваў для развіцця культуры беларускага
народа, якая прызнае найвышэйшаю мэтаю дасягненне агульнага дабра
і сацыяльнай справядлівасці ў грамадстве.
287
Мы лічым, што распачаць гэтую агромністую працу можа і павінен
новы парламент, абраны на падставе дэмакратычнага закону, які
створыць умовы для аб'ектыўнага волевыяўлення народа. Улічваючы
небяспечны стан эканомікі і відавочную няздольнасць сённяшняй улады
ажыццявіць карэнныя і хуткія палітычныя і эканамічныя рэформы, якія
б разняволілі творчую актыўнасць народа, мы заклікаем народных
дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь прыспешыць новыя
выбары. Цяперашні склад Вярхоўнага Савета прыняў шэраг
прынцыпова важных рашэнняў і ўжо па гэтай прычыне застанецца ў
гісторыі Беларусі. Але дзеля дабра нашага народа і захавання ўласнай
годнасці ён мусіць зрабіць апошні адказны крок – забяспечыць
канстытуцыйны і мірны шлях да пабудовы сапраўды незалежнай і
заможнай Беларускай дзяржавы. Такі шлях ёсць – гэта правядзенне
рэферэндуму, за які выказаліся каля 440 тыс. грамадзян Беларусі.
Грамадская згода і супрацоўніцтва – гэта тыя каштоўнасці, якія павінны
быць захаваны.
Найважнейшы прынцып адбудовы беларускай дзяржаўнасці –
правядзенне палітыкі нейтралітэту. Імкненне да гэтага зафіксавана ў
Дэкларацыі аб незалежнасці. Таму няма падстаў для далучэння да якіх-
небудзь ваенных саюзаў. Права на нейтралітэт Беларусь выпакутавала і
акупіла незлічомымі ахвярамі ў многіх войнах.
Свабода – гэта найважнейшая каштоўнасць. Толькі свабода,
падмацаваная сваёй дзяржаўнасцю, стварае ўмовы для самарэалізацыі
ўсіх патэнцыяльных магчымасцей народа. Мы жывем у час, калі гэта
адвечная мара беларусаў можа быць здзейснена. Будзем жа годнымі
ўскладзенай на нас лёсам высокай місіі!
Жыве Беларусь!
Гістарычны шлях беларускай нацыі і дзяржавы. – Мн. 2005. – С.
284-286
185. Васіль Быкаў пра пазбаўленне Станіслава Шушкевіча
97
пасады
спікера.
Шушкевич был спикером парламента. Это верно, он мой друг, я его
давно знаю. Это талантливый физик и умный человек, очень
образованный, знающий многие европейские языки. И вот
коммунистический, прокоммунистический Верховный Совет избрал его
спикером парламента. И он некоторое время работал спикером, пока он
шел на поводу у этого парламента. Как только он заявил о своем
97
Шушкевіч Станіслаў (нар. 1934) – беларускі дзяржаўны і палітычны дзеяч. Доктар фізіка-матэматычных
навук, член-карэспандэнт Нацыянальнай АН Беларусі (1991). 1986-1990 – прарэктар БДУ. 1989-1991 –
народны дэпутат СССР, 1990-1995 – дэпутат Вярхоўнага Савета Беларусі, а ў 1991-1994 – Старшыня
Вярхоўнага Савета Беларусі. У 1994 г. балатаваўся на пасаду прэзідэнта Рэспублікі Беларусь.
288
неподчинении, они моментально поставили вопрос о переизбрании, и
переизбрали.
Быкаў на Свабодзе / Рэд. і ўклад. С.Навумчык. - Выд. 2-е, дап. –
Прага: Радыё “Свабодная Еўропа” / Радыё “Свабода”, 2005. – С. 172-
173
186. Пра небяспеку рускага імперыялізма. Вытрымка з артыкула
Зянона Пазняка. Студзень 1994 г.
[…] Имперское государство с имперским общественным сознанием,
имперской экстенсивной политикой, с многонациональной структурой
не может быть демократическим. Это аксиома, о которой приходится
напоминать. Не будет демократической России, пока будет эта старая
Россия. Демократия и империализм несовместимы. Это антиподы. [...]
Империя, паразитируя на национальных (народных, этнических)
культурах, разрушает их, порождая химеры. Империя есть всемирное
зло.
Имперское общество антидемократично, в нём нет терпимости. Не
удивительно, что на только что прошедших российских выборах не
представлено было ни одной демократической партии. Все они стояли
на имперских позициях. Прогноз результатов выборов в такой ситуации
был ясен и прост. В России идёт очередная политическая и
экономическая перестройка имперской власти. Сначала раскололась
КПСС по линии Горбачёв-Ельцин. Победила ельцинская часть, взявшая
на вооружение антикоммунизм, отдельные принципы демократии и
экономические реформы либерального капитализма. Победа Ельцина в
1991 привела к полному уничтожению молодой политически ещё
незрелой свободной русской демократии. Все только что возникшие
русские демократические организации, совершенно оправданно
поддержавшие Ельцина, пошли, однако, на полное сотрудничество с
ельцинской “демократической номенклатурой” и растворились в ней.
На место свободных демократов совершенно закономерно пришла
красно-коричневая оппозиция.
[...] Появился план спасения империи через создание СНГ и
проведение опережающей либеральной политики экономического
давления на сопредельные страны со стороны России путём
использования рублёвой зоны, политики цен, инфляции, газово-
нефтяной монополии, топливно-энергетического шантажа и
политической работы российских спецслужб. В целом план этот
осуществляется довольно успешно. На юге и востоке полыхают войны.
Украина и Беларусь за два года ограблены и выдоены до крови,
рыночные экономические реформы здесь заторможены, финансово-
289
кредитная система расстроена, введение национальной валюты не
допущено. Ещё усилие, и, когда наша страна будет окончательно
экономически разрушена, останется только “добровольно” загнать её
снова в российскую империю.
За это время особенно в Беларуси укрепились российские
спецслужбы, созданы их структуры в правительстве, в армии, в бизнесе,
лобби в Верховном Совете; на базе коммунистически организаций
создан пророссийский интерфронт (“Народное движение Беларуси”),
организовано и зарегистрировано множество организаций-фантомов
(типа разных “соборов”) и других структур, занимающихся
антигосударственной антибеларусской деятельностью. Эта система
оформилась летом 1992 года. Именно в это время возникают и
искусственно муссируются идеи “двуязычия”, ликвидации
государственных национальных символов, так называемой
“коллективной безопасности”, “конфедерации с Россией”,
“экономического союза”, “рублёвой зоны”, объединения денежных
систем России и Беларуси, отказа от нейтралитета и т.д.
Мы стали свидетелями редкого явления, когда существующее
правительство Беларуси проводит фактически оккупационную
пророссийскую политику против своего государства, направленную на
разрушение экономики и ликвидацию независимости. Понятно, что
старая антинациональная номенклатурная власть, уцелевшая в Беларуси
и сосредоточившаяся на “приватизации”, и не могла повести себя иначе,
так же, как не могла себя повести по-другому Россия, оставшись
империей.
Что же будет с Беларусью? Что же делать, где же выход? И кто его
предлагает? Отвечу совершенно точно. Кроме Народного фронта, этого
выхода не предлагает, не предлагал и не видит никто. Об этом просто не
думают. Посмотрите, что говорили и творили 2-3 года назад и что
говорят и творят теперь все эти странные господа, находящиеся у
власти. У них нет ни самостоятельной политики, ни экономической
концепции, ни перспективы государственного развития Беларуси, ни
смысла государственного существования. Они медленно тонут и
пытаются лишь растянуть это падение, чтобы успеть обогатиться и
отсрочить конец.
Мы повторяем уже несколько лет элементарное, политическую
азбуку: в сложившейся ситуации выхода из кризиса нет, пока к власти
не придут другие люди, неноменклатура, т.е. необходимы новые
выборы новой народной власти. Все иллюзии по удержанию старых
структур могут привести лишь к обнищанию людей, разрушению
экономики и потере государственной независимости. Однако наше
290
общество вынудили всё-таки испытать судьбу. Ну и как вам теперь
живётся, уважаемые соотечественники, в мире иллюзий?
[...] Почти все наши подходы были отвергнуты этим Верховным
Советом и правительством, хотя время подтвердило и доказало нашу
правоту. Мы не сомневаемся в победе БНФ на приближающихся
выборах, однако жаль утерянного времени, нашей разграбленной,
разворованной страны. Поэтому первой задачей нового нормального
парламента и правительства, если его сформирует БНФ, будет
наведение элементарного порядка: будут приняты особые законы,
изданы распоряжения, выделены средства и даны права по борьбе с
уголовной преступностью. Для воюющих стран будут определены
визовый режим и особые правила въезда в Беларусь, торговля оружием
будет запрещена, так же, как и деятельность всяких деструктивных
культов, демонических сект шарлатанов и аферистов, производящих
насилие над сознанием личности. Награбленное и украденное у
государства номенклатурой будет возвращено через суд. Бандиты и
воры должны сидеть в тюрьме, а не занимать государственные посты.
Будет введён закон о люстрациях. Руководители КПСС-КПБ,
являющиеся таковыми на 19 августа 1991, не получат права занимать
государственные должности.
Будут отделены функции государственной власти, собственности и
управления экономикой путём разгосударствления предприятий. Это
подорвёт главное условие коррупции. Будет принят новый
антикоррупционный закон о государственной службе.
Вторым шагом станет введение национальной валюты и
упорядочение национальной финансово-кредитной и банковской
системы; будет принят новый закон о земле (проект разработан в
оппозиции БНФ ещё два года назад), упорядочено всё законодательство
о собственности (поправки и предложения разработаны нами полтора
года назад), о приватизации. Начнутся рыночные реформы. Остановится
инфляция.
Третьим шагом станет ликвидация разрушительной
большевистской системы Советов - пристанища коррупции и бывшей
коммунистической номенклатуры и введение муниципальной системы
местной власти, проведение выборов руководителей местных
исполнительных органов.
Четвёртый шаг – будет принята гарантированная система
социальной защиты населения. Коммунистическая власть не создала
пенсионного фонда; государство коммунистической номенклатуры
присвоило себе все результаты труда людей и право распределения (в
том числе и пенсионного). В результате теперь наше старое поколение
находится практически на содержании нынешних работающих людей
291
(ибо то, что оно на свою пенсию заработало, бывшее государство у них
забрало). Новый же полноценный пенсионный фонд полностью может
быть создан только лет через 20-30. Поэтому выход один - государство
должно поделиться с теперешними пенсионерами за счёт бюджета, а
также продав часть своего имущества в счёт пенсионного фонда. Это и
будет сделано. [...]
Особое внимание будет обращено на молодёжную политику, на
социальный приоритет и стимулирование развития молодой семьи.
Необходимо срочно остановить физическое вырождение нации. (Нас
уже умирает больше, чем рождается). Престиж, устройство и
благополучие семьи станет важнейшим государственным делом. На это
будут отпущены средства, созданы условия, изменены и разработаны
адресные социальные подходы. Государство уверенно держится на
молодом, энергичном, здоровом обществе. Государство же должно и
создать условия для такого общества, для реализации свободы, энергии
и прав человека [...]
Отмечу также, что БНФ как движение возрожденческо-
народническое, близкое к христианской демократии и идеологии
консервативных партий центра, полностью отрицает социализм и не
принимает многие ценности и методы либерального капитализма. Мы
выступаем за паритет прав человека, нации и государства, за социально-
рыночную экономику, суть которой наилучшим образом воплощена в
современной Германии благодаря продуманным действиям
христианско-демократических правительств.
В процессе реформ будут приняты необходимые политические
шаги и решения. Первое и важнейшее. Беларусь выйдет из СНГ. Наш
путь - это путь балтийских стран, путь возвращения в европейскую
цивилизацию. Нельзя даже формально состоять с Россией в каких-либо
союзах или содружествах (это не касается двусторонних связей и
торговли), чтобы не давать повода применения по отношению к
Беларуси имперской политики. Будет поставлен вопрос о быстрейшем
выводе с нашей территории российских войск. Ни одно решение, ни
одна ратификация, ни один договор, ни одно постановление, принятые
этим нелегитимным Верховным Советом после 29 октября 1992
(незаконного запрещения референдума) и направленные против
государственных и национальных интересов Беларуси, не будут
признаны. Такие решения, договоры будут объявлены
недействительными, денонсированы и отменены; украденное и
незаконно переданное в собственность другим государствам и их
субъектам государственное имущество Беларуси будет
национализировано и возвращено. [...]
292