пÿтаница, беспорядок; ант. поря-
док, упорядоченность) арпашÿ,
йĕркесĕрлĕх, пăтăрмăх, пăтрашÿ;
хăос в делăх ĕçсенчй арпашÿ
хаотИческий прил. (син. беспоря-
дочный,
пÿтаный), хаотйчески на-
реч. арпашÿллă, йĕркĕсĕр, пăтра-
шÿллă
харăктер (-а) сущ. муж. 1. кă'-
мăл,
чун хевтй; твердый харăктер
çйрĕп кă'мăл; показăть харăктер чун
хевтине
кăтăрт
2. (син. осЗбенность)
ÿйрăмлăх, раснăлăх, пăллă; харăк-
тер местности çĕр пйчĕн уйрăмлă-
хĕсем
характеризовăть (наст. -зÿю, -зÿ-
ешь,
-зÿют; повел. ф. -зÿй; деепр.
-зÿя)
глаг.
несов.
хаклă,
хак пар; ег<5
характеризÿют с положйтельной
стороны ăнă Ырă хак парăççĕ
характерИстика (-и)
сущ.
жен. хак-
лăв,
сăнлăв; хак панИ, хакланИ,
сăнланй; дать положИтельную ха-
рактерИстику лăйăх хак пар
характерный ирил. 1. (син. своеоб-
рăзный)
хăйне мăйлă, хăйне евĕрлĕ,
пăйăр; характерные черты лицă хăй-
не мăйлă сăн-пйт 2. (син. свбйствен-
ный,
присÿщий) кăтартÿллă; харак-
терный примĕр кăтартÿллă тĕ'слĕх
харчй (-ей)
сущ.
множ.;
един.
харч
(-ă) муж. (син. едă, пИща) апăт,
çимĕ,
çимеллй, хăрччй-марчй
хăта (-ы) сущ. жен.;
множ.
хăты
(хат)
пÿрт
(Украинăра,
Белоруссире,
Кăнтăр
Раççейре);
х^та, крытая со-
ломой ÿлăм вйтнĕ
пÿрт
* моЯ хăта
с крЯю
погов.
мăншăн пÿрĕ пĕр, кун-
тă ман ĕç çук
х^ять (наст. хăю, хăешь, хăют; по-
вел.
ф. хай; прич.
действ.
наст. хăя-
щий,
прош. хăявший; прич. страд.
прош. хăянный;
деепр.
хăя)
глаг.
не-
сов.,
кого-что
(син.
порбчить, хулйть)
ятлă,
хурлă,
сивлб; хăять понапрăс-
ну сăлтăвсăр хурлă
хвалйть (наст. хвалю, хвăлишь,
хвăлят;
прич.
действ.
наст.
хвăлящий
и хвалящий; прич.
страд.
наст. хва-
лймый,
прош.
хвалĕнный;
деепр.
хва-
ля)
глаг.
несов.,
кого-что (син. одоб-
рять; ант. хăять, порбчить, хулйть)
мухтă,
ырлă,
мухтасă
калă;
хвалИть
ученикă за усердие вĕренекене тă-
рăшÿлăхшăн мухтă; Хвалк5 за откро-
венность! Тÿррипĕ калăнăшăн ыр-
лăтăп!
хвалиться (наст. -лк5сь, -лишься,
-лятся;
ирич.
действ.
наст. -лящий-
ся;
деепр.
-лясь)
глаг.
несов.
(син.
хвă-
статься) мухтăн, вĕç, вĕçкĕнлен;
нам нечем хвалйться пИрĕн мухтан-
маллй çук
хвăстаться (наст. -аюсь, -аешься,
-таются) глаг. несов., кем-чем (син.
хвалИться) мухтăн, вĕçкĕнлен; он
хвăстается своИми успехами вăл
хă'йĕн çитĕнĕвĕсемпĕ мухтанăть
хвастлйвый прил., хвастлИво на-
реч. мухтăнчăк, вĕ
'çкĕн;
говорйть
хвастлИвым тбном мухтансă калăç
хвастÿн (-ă) сущ. муж., хвастÿ-
нья (-и) жен. мухтăнчăк, вĕ'çкĕн
хватăть
1
(наст. -ак5, -ăешь, -ăют;
прич.
страд. прош. -анный)
глаг.
не-
сов. 1. кого-что тыт, çатăрлă, ярсă
ил;
хватать зă руку алăрăн çатăрла-
сă тыт 2. кого
(син.
ловйть, задĕржи-
ватъ) ярсă тыт, тытсă чар; хватăть
ворбв
с полИчным
вăрăсене
тĕспĕ
ярсă тыт * за сердце хватăет чĕре-
нĕх пырсă тивĕт
хватать
2
(наст. -ăет, -ăют) глаг.
безл.
несов.
çит, çитсĕ пыр, çитĕлĕклĕ
пул;
денег не хватăет укçă çитмĕст
хватăться (наст. -ăюсь, -ăешься,
-ăются;
повел. ф. -ăйся, -ăйтесь;
прич.
действ.
наст.
-ăющийся, прош.
-ăвшийся;
деепр. -ăясь)
глаг.
несов.
(син. брăться) 1. за кого-что ярсă
тыт, ярсă ил, çатăрласă тыт; хва-
тăться за нож çĕ'çĕ ярсă тыт 2. за