Przygody Krystyny, Paw?a i Reksa
Подождите немного. Документ загружается.
51
-Nic nie szkodzi. Obejrza∏em za to film w telewizji -
odpowiedzia∏ Pawe∏, ale nie wygląda∏ na zachwyconego.
Reks na wszelki wypadek na razie nie wychodzi∏ spod sto∏u.
52
21. Przygoda w bibliotece
Pewnego dnia Krystyna oznajmi∏a Paw∏owi: -Muszę iść do
Biblioteki Uniwersyteckiej po książkę. Wrócę za godzinę lub
pó∏torej.
-Obieca∏aś mi wczoraj, że pójdziesz ze mną do Uniwersa∏u
po p∏aszcz. Po co ci tak nagle ta książka?
-Bardzo cię przepraszam, Pawle, ale książka jest mi bardzo
potrzebna. Myśla∏am, że dostanę ją w Bibliotece Akademii
Medycznej, ale ktoś już ją wypożyczy!.
-No to trudno. Dam sobie radę sam. Pójdę po p∏aszcz bez
ciebie.
-Boję się, że kupisz p∏aszcz za duży, za ma∏y, albo zupe∏nie
niemodny. Jeśli nie masz nic przeciwko temu, pójdę i postaram
się jak najszybciej wrócić, a ty zaczekasz i potem pójdziemy do
Uniwersalu.
-No dobrze, co mam robić? Tylko wątpię, czy wrócisz
wcześniej niż za trzy godziny.
-Nie wierzysz swojej żonie?
-Czasem wierzę, ale nie wtedy, kiedy mówi, że będzie
punktualna. Idź już! Im szybciej wyjdziesz, tym wcześniej
wrócisz.
Krystyna posz∏a więc do biblioteki. Najpierw wesz∏a do
katalogów i wyszuka∏a potrzebną książkę. Potem wypisa∏a rewers
i wrzuci∏a go do skrzynki.
-Mam godzinę czasu -pomyśla∏a. -Co robić?
53
Posiedzia∏a trochę w hallu, paląc papierosa, ale znudzi∏o się
jej tam czekać. Zesz∏a więc do klubu i zamówi∏a kawę. Po
dziesięciu minutach przy jej stoliku staną∏ sympatycznie
wyglądający m∏ody cz∏owiek. Uk∏oni∏ się Krystynie, a potem
zapyta∏:
-Przepraszam bardzo, czy mogę się przysiąść? Nie ma już
wolnych miejsc.
-Proszę bardzo.
M∏ody cz∏owiek zamówi∏ kawę, ale wyraźnie nudzi∏o mu się.
Przygląda∏ się ∏adnej i sympatycznej dziewczynie, która siedzia∏a
naprzeciwko niego. Wreszcie zapyta∏:
-Czy pani też czeka na książkę?
-Tak, powinna być za trzy kwadranse.
-Ja też czekam. Mam nadzieję, że pani nie przeszkadzam.
-Ależ nie.
Zaczęli rozmawiać i trzy kwadranse minę∏y bardzo szybko.
Potem Krystyna powiedzia∏a:
-Dzięki panu nie nudzi∏am się czekając na książkę. Krystyna i
jej nowy znajomy poszli razem do wypożyczalni. Bibliotekarka
wyda∏a książkę Krystynie i jej nowemu znajomemu. Krystyna
chcia∏a wziąć książkę, pożegnać się i wyjść, ale jej towarzysz
zatrzyma∏ ją.
-Czy pani pozwoli, że panią odprowadzę?
-By∏oby mi bardzo milo, ale strasznie się spieszę. Muszę
jechać taksówką.
Krystyna poda∏a rękę m∏odemu cz∏owiekowi, powiedzia∏a "Do
widzenia" bibliotekarce i wybieg∏a. Na szczęście jecha∏a wolna
taksówka, więc ją zatrzyma∏a i po pięciu minutach by∏a w domu.
-Jestem! -zawo∏a∏a. -Możemy zaraz iść.
54
-Dobrze, zaraz się ubiorę.
Kiedy Pawe∏ przygotowywa∏ się do wyjścia, Krystyna zaczę∏a
przeglądać przyniesioną książkę. Nag∏e zawo∏a∏a:
-Co to jest? To jakiś podręcznik matematyki. Musia∏am wziąć
tę książkę przez omy∏kę.
-Trudno, musisz wrócić do biblioteki.
-Nie, już teraz nie wrócę. Idziemy!
Kiedy wieczorem po powrocie do domu Pawe∏ i Krystyna jedli
kolację, nagle zadźwięcza∏ dzwonek. Krystyna zerwa∏a się z
krzes∏a i szybko pobieg∏a otworzyć drzwi.
W drzwiach stal uśmiechnięty znajomy z biblioteki.
-Nareszcie panią znalaz∏em. Wróci∏em do biblioteki, żeby
zapytać o pani adres, kiedy zauważy∏em, że zamieni∏em książki.
Przyznać się muszę, że ten zbieg okoliczności specjalnie mnie
nie zmartwi∏. Tak nam się milo rozmawia∏o.
Krystyna zaprosi∏a gościa do pokoju i przedstawi∏a sobie obu
panów. Byli dla siebie bardzo uprzejmi, ale kiedy nowy znajomy
Krystyny wyszed∏ ze swoją książką, Pawe∏ odetchną∏ z wyraźną
ulgą.
55
22. Omar kupuje prezenty
Omar postanowi∏ w czasie przerwy semestralnej pojechać do
swojego kraju, ponieważ jego najstarsza siostra napisa∏a, że
dziesiątego lutego odbędzie się jej ślub.
Dwa dni przed wyjazdem powiedzia∏ do Ahmeda:
-Oczywiście muszę kupić prezent ślubny siostrze... Oprócz
tego postanowi∏em kupić drobne upominki wielu osobom -
rodzicom, siostrom, braciom, a także niektórym koleżankom i
kolegom. Czy móg∏byś pójść ze mną po zakupy? Poradzisz mi,
co mam kupić.
-Bardzo chętnie. Ale jeśli mamy kupować podarunki także
kobietom, bardzo pomog∏aby nam w tym jakaś koleżanka,
najlepiej Krystyna.
-Przysz∏o mi to do g∏owy już wczoraj. Niestety, Krystyna dziś
jest zajęta. Powiedzia∏a, że jeśli wszystkiego nie kupimy, jutro
pomoże mi wybrać resztę prezentów.
-A czy starczy ci pieniędzy?
-Trochę pożyczy∏em od Filipa, trochę od Jurka, a trochę od
Andrzeja.
-Będziesz potem mia∏ k∏opoty finansowe.
-Trudno. Siostra wychodzi za mąż raz w życiu, mam nadzieję,
a ja do kraju jeżdżę rzadko.
-No to chodźmy.
Po drodze Ahmed zapyta∏:
-Co chcesz kupić najstarszej siostrze?
-W∏aśnie nie mam pojęcia, Zupe∏nie nie wiem, Moż e coś z
ubrania?
56
-Prezent ś lubny, moim zdaniem, powinien być raczej dla
obojga m∏odych. Szli dalej zamyśleni. Nagle Omar zatrzyma∏ się
przed wystawą i zawo∏a∏:
-Mam genialny pomys∏! Widzę odpowiedni prezent.
-Gdzie?
-Tam. Ten wózek. Bardzo odpowiedni i to dla obojga.
-Rzeczywiście.
Po chwili Omar szed∏ obok Ahmeda ulicą, pchając przed
sobą dziecinny wózek.
Ahmed znowu zapyta∏:
-A co chcesz kupić rodzicom? Ja swoim kupi∏em w zesz∏ym
roku obrus i serwetki z lnu i byli bardzo zadowoleni. Polskie
wyroby z lnu są efektowne i praktyczne, a do tego niedrogie.
-To chyba świetny pomys∏.
I Omar z Ahmedem poszli do sklepu "Polski Len". Omar
uważnie przygląda∏ się kolorowym obrusom i serwetkom.
-Co dla panów? -zapyta∏a sprzedawczyni.
-Chcia∏bym kupić jakiś ∏adny obrus i serwetki.
-Wczoraj dostaliśmy bardzo ∏adne komplety -obrus i sześć
serwetek. Radzę panom obejrzeć.
-Oczywiście. Czy mog∏aby pani je nam pokazać?
-Proszę bardzo.
Sprzedawczyni poda∏a im jeden komplet.
-Bardzo nam się podoba. Proszę zapakować.
Omar zap∏aci∏ i wyszli ze sklepu, ciągnąc za sobą wózek.
Omar zauważy∏:
-Z tego prezentu ucieszy się raczej matka. Chcia∏bym jeszcze
kupić dla ojca jakiś drobiazg typowo męski.
57
-Kup ojcu ∏adny krawat. O, tu niedaleko jest sklep z
krawatami.
Weszli z wózkiem do sklepu i zaczęli oglądać krawaty.
-O, ten czerwony w niebieskie kwiatki bardzo mi się podoba.
Teraz takie są modne.
-Ale czy spodoba się także twojemu ojcu?
-Trudno mi powiedzieć, ale myślę, że go odm∏odzi. Kupię go.
Po wyjściu ze sklepu Omar powiedzia∏:
-Chcia∏bym jeszcze kupić rodzicom coś dobrego do jedzenia.
Takiej szynki i kie∏basy jak w Polsce nie ma chyba nigdzie.
-Kup im więc puszkę szynki i suchą kie∏basę, najlepiej
myśliwską.
Po piętnastu minutach w wózku znajdowa∏a się kilowa
puszka szynki i kilo myśliwskiej kie∏basy.
-No, myślę , że prezenty dla rodziców mam już z g∏owy -
powiedzia∏ Omar. -Teraz trzeba pomyśleć, co kupić dwom
m∏odszym braciom?
-Jednemu kup pi∏kę. Drugiemu, jeśli starczy ci pieniędzy, kup
rower lub hulajnogę.
-Wola∏bym rower.
Po pó∏ godzinie Omar niós∏ już pi∏kę i rower.
-A co kupisz swoim starszym braciom?
-Jednemu chcia∏bym kupić świecznik, bo ma nowe
mieszkanie, a drugiemu ludowy kilim na ścianę. -To idziemy do
Cepelii. Po dwudziestu minutach ś wiecznik i ludowy kilim
spoczywa∏ już w wózku.
-A co kupisz siostrom?
-W∏aśnie się nad tym zastanawiam. Dwom m∏odszym
zabawki, a starszym może naszyjniki ∏ub jakieś kosmetyki.
58
-Masz rację. Ale kup je raczej jutro z Krystyną. Pomoże ci
wybrać.
-Tak, zaczekam z tym do jutra. Jutro też kupię prezenty
koleżankom, a dziś tylko kolegom.
-Wszystkim?
-Nie, skąd. Tylko trzem serdecznym przyjacio∏om. Myślę, że
kupię im polskie papierosy i jakieś drobne pamiątki. Omar i
Ahmed kupili więc jeszcze upominki trzem przyjacio∏om Omara
i wrócili do domu. Następnego dnia Omar i Ahmed poszli
jeszcze raz po zakupy z Krystyną i kupili prezenty starszym
siostrom Omara i jego koleżankom.
Wieczorem, kiedy Omar zabiera∏ się do pakowania, weszli
Krystyna i Pawe∏.
Pawe∏ powiedzia∏:
-Przyszliśmy zapytać, czy ci w Czymś jeszcze pomóc. Ale cóż
to za stos różnych rzeczy?
-To są prezenty -drobiazgi, które kupi∏em rodzicom, siostrom,
braciom, koleżankom i przyjacio∏om.
-Ależ Omarze! Do samolotu można wziąć ze sobą bagaż o
wadze dwudziestu kilogramów. Tu na pewno jest dużo więcej.
-Prawda, zapomnia∏em. I co teraz będzie?
-Chyba będziesz musia∏ pojechać do kraju kilka razy, żeby to
wszystko zabrać.
-Albo -doda∏ Ahmed, który w∏aśnie wszed∏ do pokoju -
dokupisz osio∏ka, w∏adujesz mu to wszystko na grzbiet i
pójdziesz za nim w stronę Afryki. Mam nadzieję, że zdążysz z
tym wózkiem na czas.
59
23. Krystyna wraca ze szpitala
Pewnego dnia Krystyna posz∏a do lekarza i dosta∏a
skierowanie do szpitala, bo trzeba by∏o usunąć jej migda∏ki.
Wieczorem martwi∏a się bardzo.
-W∏aśnie w tym tygodniu mam tyle spraw do za∏atwienia!
Pawe∏ odpowiedzia∏ stanowczo:
-Z powodu prania czy sprzątania nie można odk∏adać
leczenia. Napisz mi tylko na kartce, co trzeba zrobić, a ja już na
pewno wszystko za∏atwię. Krystyna więc napisa∏a:
-Każdego dnia chodź na spacer z Reksem trzy razy dziennie.
Nie zapomnij!
-Nie wracaj do domu zbyt późno!
-Jedz obiady w stalówce, a Reksowi zawsze po drodze kup
coś do jedzenia!
-Zamykaj dobrze drzwi i okna, kiedy wychodzisz!
-Gaś gaz i świat∏o!
-Wieczorem nastawiaj budzik, żeby nie spóźniać się do
pracy!
-Pamiętaj o żonie!
A oprócz tego:
-Zadzwoƒ jutro do dziekanatu i powiedz, że będę nieobecna
na zajęciach z powodu choroby!
-Zanieś brudną bieliznę do pralni!
-Przynieś czystą bieliznę z pralni!
-Upierz i uprasuj swoje koszule!
-Zrób porządek w bibliotece i w szafle!
-Zreperuj odkurzacz!
60
-Umyj pod∏ogę w kuchni!
-Przybij gwóźdź w pokoju i powieś obraz!
-Oddaj buty do szewca!
-Idź do krawcowej po moją sukienkę!
-Napisz list do Marysi!
-Zap∏ać za mieszkanie!
Następnego dnia rano Pawe∏ odwióz∏ Krystynę do szpitala, a
potem poszed∏ do pracy. Wieczorem przeczyta∏ swój rozk∏ad
zajęć.
-O, mam dużo czasu! -pomyśla∏. To samo myśla∏ w niedzielę,
w poniedzia∏ek, wtorek, środę, czwartek i piątek. W sobotę
Krystyna powiedzia∏a mu, że w niedzielę wraca do domu.
Po powrocie z pracy Pawe∏ usiad∏ i zaczą∏ myśleć. Potem
zatelefonowa∏ kolejno do swoich trzech przyjació∏: Jurka,
Zbyszka i Andrzeja. Do każdego z nich mówi∏:
-Jutro Krystyna wraca ze szpitala. Prosi∏a mnie o za∏atwienie
kilku spraw, a ja nie zdąży∏em. Ratuj!
Każdy z nich odpowiedzia∏:
-Nie martw się, zaraz u ciebie będę i pomogę ci wszystko
zrobić.
O czwartej przyjaciele byli już u Paw∏a. Pawe∏ obją∏
komendę:
-Jurku, Zbyszku! Zróbcie porządek w bibliotece!
-Andrzeju, idź do pralni. Tu masz kwity! Chodźmy razem, bo
ja też muszę iść po buty do szewca.
Kiedy wrócili, w bibliotece by∏ porządek. Pawe∏ powiedzia∏:
-A teraz posprzątamy pokoje i kuchnię.
-Jurku, odkurz dywan!
-Andrzeju! Wytrzyj kurze!