Przygody Krystyny, Paw?a i Reksa
Подождите немного. Документ загружается.
21
-Nie pożyczy∏em książki z biblioteki.
-Nie umy∏em pod∏ogi w kuchni.
-Nie zanios∏em tego brązowego materia∏u na garnitur do
krawca.
-Nie kupi∏em ani jednego czasopisma.
-Nie zjad∏em dziś obiadu.
-Nie zrobi∏em zakupów na niedzielę.
-Co?! -zawo∏a∏a Krystyna i pobieg∏a do kuchni. -Dlaczego ma
być mi weselej? Ni. ma ani chleba, ani cukru, ani herbaty, ani
mąki, ani mas∏a, ani sera, ani kawy. Dlaczego niczego nie
kupi∏eś? Na pewno po prostu zapomnia∏eś! O tej porze możesz
nie dostać chleba. Pójdziesz zaraz do sklepu?
-Już idę. Muszę.
-Ale, Pawle, naprawdę nie lubię takiego bezplanowego życia.
W przysz∏ym tygodniu będziemy mieć dużo pracy. Trzeba
za∏atwić to wszystko, czego nie za∏atwiliśmy.
-Trudno! Po kolacji będziemy planować. Dobrze?
-Dobrze! Teraz idź po zakupy.
W tym momencie ktoś zadzwoni∏ do drzwi. Pawe∏ otworzy∏ i
zobaczy∏ ciotkę Krystyny.
-Dzieƒ dobry, moi drodzy. Tak dawno was nie widzia∏am! Ale
teraz mogę być u was ca∏y tydzieƒ.
22
10. Krystyna szuka Reksa
Pewnego dnia Krystyna przysz∏a do domu o piątej. Rozejrza∏a
się po mieszkaniu i pomyśla∏a:
-Nie ma ba∏aganu, więc jeszcze nie by∏o Paw∏a. Ale gdzie jest
Reks?
I zaczę∏a szukać psa. Ale Reksa nie by∏o ani w drugim pokoju,
ani w kuchni, ani w ∏azience.
-Pewnie wybiegi z domu, kiedy Pawe∏ wychodzi∏ rano -
pomyśla∏a
Krystyna i pobieg∏a szukać Reksa.
Najpierw zajrza∏a do sklepu mięsnego i zapyta∏a
sprzedawczynię:
-Proszę pani, czy nie by∏o tu takiego dużego, bia∏ego psa?
-Wiem, wiem, jak wygląda pani pies. Lubi tu zaglądać. Ale
dziś go nie by∏o.
Potem Krystyna zapyta∏a o psa w sklepie spożywczym:
-Proszę pani, czy nie by∏o tu mojego psa?
-Nie, nie by∏o.
Krystyna więc pobieg∏a szukać dalej. Nie by∏o jednak Reksa
ani w parku, ani na ulicy. W tym czasie Pawe∏ wróci∏ do domu i
zobaczy∏ p∏aszcz Krystyny i jej torebkę. Pomyśla∏:
-Co się sta∏o? Dlaczego nie ma Krystyny? Dokąd ona posz∏a
bez p∏aszcza i torebki?
I zaczą∏ szukać żony. Najpierw zadzwoni∏ do drzwi sąsiadki.
-Pani Anno, czy nie ma u pani mojej ż ony?
-Nie, nie ma jej i nie by∏o.
23
Potem zatelefonowa∏ do koleżanki Krystyny, która mieszka
bardzo blisko.
-Zosiu, czy nie ma u ciebie Krystyny?
-Nie, nie ma jej i dzisiaj nie by∏o.
Zdenerwowany Pawe∏ wróci∏ do domu. Krystyna już tam by∏a.
-Gdzie by∏aś, szuka∏em cię wszędzie.
-A ja szuka∏am Reksa. Oczywiście nie zauważy∏eś, że jego też
nie ma w domu. W ogóle nigdzie go nie ma.
Pawe∏ pomyśla∏ chwilę, zerwa∏ się z krzes∏a i otworzy∏ drzwi
od balkonu. Na balkonie leża∏ Reks. Wygląda∏ na zmarzniętego i
g∏odnego.
-Pawle, zamkną∏eś go rano na balkonie!
-Nie zauważy∏em!
Reks popatrzy∏ niechętnie na swojego pana, a potem zaczą∏
na niego szczekać. Chyba mia∏ dużo racji.
24
11. Pawe∏ gotuje obiad
Pewnego dnia Pawe∏ wróci∏ do domu wcześniej niż zwykle.
Wiedzia∏, że Krystyna ma tego dnia praktykę w szpitalu i nie
zdąży zjeść obiadu w sto∏ówce. Postanowi∏ więc zrobić jej
niespodziankę: ugotować obiad i upiec ciasto. Najpierw usiad∏,
wzią∏ papier i o∏ówek i zaczą∏ myśleć, co jest potrzebne do
ugotowania zupy i upieczenia ciasta. Czasem widzia∏, jak robi to
Krystyna, więc próbowa∏ sobie przypomnieć. Zaczą∏ notować:
kilo mięsa, paczka makaronu, pó∏ kilo warzyw, kilo kartofli,
paczka mas∏a, dwadzieścia jajek, kilo cukru, buteleczka
śmietany. Potem pobieg∏ do sklepu i kupi∏ wszystko. Następnie
ustawi∏ zakupy na stole i zabra∏ się do pracy.
Najpierw nala∏ dużo wody do garnka i postawi∏ na gazie.
Potem zaczą∏ myśleć, co w∏ożyć do wody, żeby wysz∏a zupa.
-Oczywiście! Mięso i warzywa! -zawo∏a∏.
W∏oży∏ więc kilo mięsa i pól kilo warzyw.
-Prawda! Jeszcze makaron!
I wrzuci! makaron do wody.
-Jeszcze trochę soli! -i posoli∏ zupę.
-No, teraz trochę odpocznę -pomyśla∏. -Zaczekam chwilę, aż
zupa zacznie się gotować.
Usiad∏ w kuchni i przegląda∏ gazetę. Po pó∏ godzinie zajrza∏
do garnka.
-Dziwna jest ta zupa -pomyśla∏ -za gęsta! -Aha, już wiem!
Wzią∏em za ma∏o wody. I dola∏ litr wody. -Aha! -Trzeba wsypać
trochę pieprzu. I wsypa∏.
25
Potem pomyśla∏:
-Teraz przygotuję ciasto.
Wsypa∏ do dużego garnka 2 kilo mąki, do tego wrzuci∏ 20
jajek, kilo cukru, wla∏ buteleczkę śmietany i do∏oży∏ jeszcze
paczkę mas∏a. Wymiesza! wszystko dok∏adnie i w∏oży∏ do
piecyka. Potem poszed∏ do drugiego pokoju i zaczą∏ czytać
książkę. Po godzinie wróci∏ do kuchni, wyją∏ ciasto i odstawi∏
garnek z zupą.
Spróbowa∏ i pomyśla∏:
-Ta zupa i to ciasto mają dziwny smak. Dlaczego?
D∏ugo nie myśla∏, bo wesz∏a Krystyna. Już w przedpokoju
powiedzia∏a:
-Czuję jakieś dziwne zapachy. Co robi∏eś?
-Ugotowa∏em obiad i upiek∏em ciasto. Ale chyba jedno i
drugie nie bardzo się uda∏o.
Krystyna wesz∏a do kuchni, zajrza∏a do garnka i powiedzia∏a:
-Ależ Pawle! Ugotowa∏eś obiad na 12 osób.
Potem spróbowa∏a.
-Co ty w∏oży∏eś do zupy? Co do ciasta?
Zak∏opotany Pawe∏ wyliczy∏.
- Ależ, Pawle! Wszystko trzeba robić wed∏ug przepisu. Pawe∏
by∏ bardzo nieszczęśliwy.
-Nie martw się, Pawle! -Dobre chęci też są ważne. A na
imieniny kupię ci książkę kucharską.
26
12. Pawe∏ jedzie do Wroc∏awia bez Krystyny
Przyjaciel Paw∏a, Janek, trzy miesiące temu przeprowadzi∏ się
z Łodzi do Wroc∏awia. Pewnego dnia Pawe∏ dosta∏ od niego list.
Janek napisa∏, że jest bardzo zadowolony z nowego mieszkania i
nowej pracy.
"Drogi Pawle -napisa∏ Janek -mieszkam we Wroc∏awiu już od
trzech miesięcy, a ty jeszcze u mnie nie by∏eś. Może wybierzesz
się do mnie któregoś dnia? Oczywiście jest to zaproszenie także
dla Krystyny".
Pawe∏ przeczyta∏ Ust żonie i zaproponowa∏: -Może
pojedziemy w sobotę wieczorem? Poproszę o jeden dzieƒ urlopu
i zostaniemy do poniedzia∏ku.
-0, nie, Pawle! Pojedziesz bez mnie. Muszę przygotować się
do egzaminów. To nawet dobrze się sk∏ ada, ho w∏aśnie na
sobotę i niedzielę przewiduję najwięcej pracy. I tak więc
musia∏byś zrezygnować z mojego towarzystwa.
-Trudno, pojadę sam, chociaż nie lubię podróżować bez
ciebie.
-Mam nadzieję, że dojedziesz bez większych przeszkód.
W piątek Pawe∏ poszed∏ do "Orbisu" po bilet. Najpierw
zapyta∏ informatora:
-O której godzinie i z którego dworca odchodzi pociąg do
Wroc∏awia?-
-O 21 pospieszny z dworca Kaliskiego, a o 7 rano osobowy z
dworca Chojny. Pawe∏ kupi∏ bilet i miejscówkę na pociąg
pospieszny, a następnie wys∏a∏ telegram do Janka.
27
W sobotę od wpó∏ do trzeciej do wpó∏ do czwartej Pawe∏
przygotowywa∏ się do wyjazdu. Wyją∏ z szafy walizkę, w∏oży∏ do
niej koszule, krawaty, piżamę, ręcznik, przybory toaletowe i
książki, które kupi∏ dla przyjaciela. Potem postanowi∏ odpocząć,
po∏oży∏ się więc i zasną∏.
O wpó∏ do dziewiątej obudzi∏ go dzwonek. To Krystyna
wróci∏a z ćwiczeƒ.
-Pawle, o której masz pociąg?
-O dziewiątej.
-Wstawaj szybko! Masz tylko pó∏ godziny .
Pawe∏ zerwa∏ się z tapczanu, ubra∏ się w ciągu sekundy,
poca∏owa∏ żonę i pobieg∏ w stronę postoju taksówek. Wsiad∏ do
taksówki i krzykną∏:
-Dworzec Kaliski!
Na dworcu zapyta∏ kolejarza:
-Z którego peronu i z którego toru odchodzi pociąg do
Wroc∏awia?
-Z toru drugiego przy peronie drugim -odpowiedzia∏ kolejarz.
Pawe∏ wbieg∏ na peron, wsiad∏ do pociągu, poszuka∏ swojego
przedzia∏u i usiad∏.
Glos z megafonu zapowiedzia∏:
-Pociąg pospieszny z Łodzi do Wroc∏awia odjedzie za chwilę
z toru drugiego przy peronie drugim. Proszę wsiadać, drzwi
zamykać. W tym momencie Pawe∏ us∏ysza∏ okrzyk z peronu:
-Pawle!
Podbieg∏ do okna. Na peronie sta∏a zdyszana Krystyna.
-Wzią∏eś wszystko oprócz biletu. Proszę! -i poda∏a mu bilet
przez okno. Pociąg ruszy∏.
Po godzinie wszed∏ konduktor i powiedzia∏:
28
-Proszę przygotować bilety do kontroli. Konduktor sprawdzi∏
bilety i wyszed∏ z przedzia∏u. Pawe∏ myśla∏:
-Jakie to szczęście, że nie jadę bez biletu!
Podróż trwa∏a od dziewiątej do pierwszej. Podczas ca∏ej
podróży Pawe∏ rozmawia∏ z milą pasażerką, która siedzia∏a
naprzeciwko niego.
Kiedy wysiad∏ we Wroc∏awiu, zobaczy∏, że na peronie mimo
późnej pory czeka Janek, który wiedzia∏, że Pawe∏ nie zna
dobrze Wroc∏awia. Pojechali taksówką do domu Janka, który
mieszka∏ dość daleko od dworca.
Pawe∏ zdją∏ p∏aszcz i powiedzia∏:
-Przywioz∏em ci dwie ciekawe książki i prezent od Krystyny. I
otworzy∏ walizkę.
-Co to znaczy? -zawo∏a∏ -mam sukienkę zamiast koszuli,
damski sweter zamiast piżamy, perfumy zamiast krawatów i
ręcznika i lalkę zamiast książek. To chyba walizka tej pani, która
siedzia∏a naprzeciwko mnie. Co teraz będzie?
-A czy wiesz, gdzie ona mieszka?
-Nie, skąd? Wiem tylko, że ma na imię Anna i przyjecha∏a do
siostry.
-To ma∏o! Ona też nie ucieszy się chyba z męskiej koszuli,
piżamy i krawatów. Oj, Pawle, zawsze, kiedy podróżujesz bez
Krystyny, masz dziwne przygody!
29
13. Pawe∏ ma z∏ote ręce
W środę rano o 7.00 Pawe∏ wróci∏ do domu z podróży
s∏użbowej do Szczecina. By∏ zmęczony i bardzo śpiący. Chcia∏
zaraz umyć i po∏ożyć się, ale Krystyna, która wychodzi∏a w∏aśnie
na wyk∏ady, powiedzia∏a do niego:
-O wpó∏ do dziewiątej ma przyjść do nas pan z punktu
napraw, żeby zreperować telewizor. Pawe∏ oburzony
powiedzia∏:
-Nie rozumiem, dlaczego takle prace mają wykonywać obcy
ludzie. Wiesz, że mam z∏ote ręce. Przecież jestem inżynierem.
-Tak, ale jesteś specjalistą tylko od transformatorów, a poza
tym jesteś ciągle bardzo zajęty i nigdy nie masz czasu na prace
domowe.
-No wiesz. Jak możesz tak mówić.
Po wyjściu Krystyny Pawe∏ poszed∏ do ∏azienki, żeby się
umyć. Ale nie móg∏ odkręcić kranu. Naciska∏ go coraz mocniej
ręką, ale kran ani drgną∏. Potem próbowa∏ odkręcić go obcęgami,
kluczem francuskim, ale znowu nic. Uderzy∏ w kran szczotką,
m∏otkiem, butem, ale kran okaza∏ się silniejszy niż szczotka i
m∏otek. Pawe∏ ze z∏ością kopną∏ go nogą. Kran u∏ama∏ się i woda
zaczę∏a zalewać ∏azienkę. Pawe∏ zakręci∏ wodę i zaczą∏ ścierką
wycierać pod∏ogę. Po pól godzinie skoƒczy∏. Zdenerwowany
usiad∏ i wypali∏ papierosa. A potem postanowi∏ zabrać się do
telewizora.
Odkręci∏ śrubokrętem śrubki i zdją∏ pokrywę. Potem odkręca∏,
wkręca∏, przekręca∏ rozkręca∏ i wkrótce na pod∏odze leża∏y tylko
cząstki i cząsteczki telewizora.
30
Pawe∏ bardzo zadowolony powiedzia∏ do siebie:
-No, po∏owę roboty mam już za sobą. Najpierw wszystko
trzeba porozkręcać, a potem z∏ożyć w ca∏ość. Należy pracować
planowo. A teraz wbiję gwóźdź w ścianę, Krystyna prosi już o to
od dawna.
Pawe∏ zaczą∏ wbijać gwóźdź, ale uderzy∏ się w palec
m∏otkiem. Zdezynfekowa∏ palec jodyną i zabandażowa∏. Potem
znów uderzy∏ mocno m∏otkiem w gwóźdź. Duży kawa∏ ściany
wpad∏ do mieszkania sąsiadów. Tego by∏o już za dużo.
Pawe∏ chwyci∏ dużą walizkę, wrzuci∏ do niej wszystkie części
telewizora i z∏amany kran i z walizką w ręku wybieg∏ z domu.
Kiedy Krystyna wróci∏a do domu, przerażona krzyknę∏a:
-Co się tu dzieje? Sąsiad odpowiedzia∏ spokojnie przez dziurę
w ścianie:
-Nic, proszę pani, pani mąż naprawia∏ w domu różne rzeczy.
-Ale gdzie on jest?
-Nie wiem, chyba poszed∏ kupić nowy kran, nowy telewizor i
nową ścianę.