Ответы на вопросы экзамена по литературе
Подождите немного. Документ загружается.
44. Кандрат Крапiва - байкапiсец.
Асаблiва праявiуся талент К.-сатырыка у жанры байкi. Яго байкi - сама бытная з'яба у бел.
лiтаратуры. Многiя з iх выраслi з народных прыказак i прымавак, на прыкладзе якiх аутар вучыуся
выказваць свае думкi вобразна, сцiсла, запамiнальна.
Байкi К., "населеныя" мясцовымi жывеламi i птушкамi (свiннямi,парсюкамi, сабакамi, совамi,
зайцамi), бiчуюць адсталыя людскiя звычаi,п'янства, пляткарства, асуджаюць бюракратау,
раскрадальнiкау народных здабыткау, падхалiмау. Падзеi у байках не алегарычныя, а канкрэтныя. Яны з
сялянскага жыцця, з вясковага побыту. Выхадзец з вескi К. добра ведау погляды i псiхалогiю людзей.
У байцы "Дыпламаваны баран" сатырык расказвае пра Барана, якi быу настолькi дурны, што нават
не пазнавау сваiх варот. Ганарыуся ж Баран сваiмтрывалым лбом.
Каб лягчэй было убачыць Барана i вылучыць з гурту, на шыю яму прывязалi мэту, жартам
назваушы яе "дыпломам". Баран настолькi заганарыуся гэтым "дыпломам", што вырашыу паказаць сваю
вучонасць перад Кошкай. Добра ведаючы тупасць Барана, Кошка растлумачыла, што свой "дыплом" ен
заслужыу "не галавой, а лбом".
Маральна-бытавыя праблемы асвятляе пiсьменнiк у байцы "Махальнiк Iваноу". Яна гнеуна
выкрывае падхалiмства.Сюжэт байкi даволi просты: ваенком, здаволены вынiкамi стральбы сваiх
падначаленых, вырашыу пастраляць. Стpэлiу 5 разоу - i нi адна куля не закранула мiшэнi. Салдаты ж,
якiя сачылi за стральбой, далажылi, што усе кулi трапiлi у цэль. Западозрыушы падман, ваенком пайшоу
на хiтрасць: пачау страляць халастымi патронамi. Але i пасля гэтага махальнiк Iваноу далажыу, што "у
цэнтру самую усе 5 загналi зноу". Шэф "пахвалiу" Iвамова, назваушы яго сапраудным падхалiмам.
Высмеяучы аднаго падхалiма, К. паказвае, што у падхалiмстве вiнаваты не толькi асобныя людзi, але i
грамадства у цэлым.
Падзеям мiжнароднга палiтычнга жыцця прысвечаны байкi "Сава, Асел ды Сонца", "Сука у збане",
"Жаба у каляiне", напiсаныя у сярэдзiне 20-ых гг. У iх з'едлiва высмейваюцца замежныя ворагi i iх
агрэсiуныя намеры, буржуаз ныя нацыяналiсты,паклепнiкi-аслы, фашысцкiя совы, якiя спрабавалi
хлусней, паклепамi i ваеннай сiлай знiшчыць новыя парадкi у краiне.
Байкi К., нацыянальна-самабытныя па характару, былi народжаны надзённымi патрэбамi часу. Яны
з'явiлiся дзейсным сродкам выкрыцця таго, што перашкад жала рухацца наперад. Увабраушы у сябе
невычэрпныя багаццi жывой народнай мовы, народнай мудрасцi, яны i у наш час захавалi сваю
дзейсную сiлу i моц.
51
№45 Развiцце сучаснай беларускай дзiцячай паэзii цесна паяднана з лiтаратурна-грамадскiм
працэсам! апошнiх дзесяцiгоддзяу, дабратворны уплыу якiх вiдавочны. Паэзiя для дзяцей набыла
нацыянальны каларыт, пазбавiлася iдэалагiчнай зададзенасцi, пэунага схематызму, пашырылiся яе
жанрава-тэматычныя абсягi, рамножылiся выяуленчыя сродкi.
!! У ей пленна працавалi выдатныя прадстаунiкi старэйшага паэтычнага пакалення: Агняцвет
(зборнiк «Рэчка, рэчанька мая», 1991), Вiтка (зборнiк «Трэцiя пеунi», 1987; «Дом, дзе жывуць словы»,
1995; «Перад па-рогам», 2001), С. Грахоускi (зборнiк «Знаходка», 1985; «Я усе умею», 1997; «Птушыная
дзяржава», 2000), М. Танк (зборнiк «Сярод лясоу наднёманскiх», 1987), С. Шушкевiч (зборнiк «Казёл на
верталёце», 1987; «Непаседлiвыя вавёркi», 1993; «Птушыны ранак» (у серьii «Школьная бiблiятэка»),
2001). Да гэтага часу высокамастацкае паэтычнае слова дзецям прэзентуюць такiя прызнаныя аутары, як
Р. Барадулiн( зборнiк «Кобра у торбе», 1990; «Грышка, Miшка i Шчыпай ехалi на чоуне», 1996; «Як
воук калядавау», 2000), Я. Гiлевiч (зборнiк «Добры чалавек», 1987; «Шчаслiвыя хвiлiны», 2001), А.
Грачашкау (зборнiк «Зорны палёт», 1988; «Перазвон азёр i бароу», 1998), В. Зуёнак (зборнiк «Хата,
поуная гасцей», 1987; «Бадзiрог», 1995; «Рэха», 2003), А. Лойка (зборнiк «Кнiжка Надзейкi», 1987; «Пра
усе справы Дзiва-дзяржавы», 1993; «Пра дзеда Аяяй i бабку Оёёй», 1994), К. Цвiрка (зборнiк «Як Алесь
згуб1уся у лесе», 1986; «Добрыя суседзi, 1988).
!! У апошнiя дзесяцiгоддзi у дзiцячую паэзiю увайшлi кнiгi таленавiтых майстроу паэтычнага слова,
выдатных знауцау дзiцячай псiхалогii, як А. Вольскi (зборнiк «Карусель», 1996), Н. Галiноуская
(зборнiк «Восень едзе у магазiн», 1990;), В. Гардзей (зборнiк «Moй тата - трактарыст», 1989; «Зай, якi
лiчыу варон», 1991; «Зайкава балалайка», 1998
!!Канец 80-х-90-я!гг. XX ст. - пачатак XXI ст. - час творчай актыунасцi у галiне дзiцячай паэзii А.
Бадака (зборнiк «Верабей з рагаткай», 1999), М. Бусько (зборнiк «Бабрыная навука», 2001), А.
Грачанiкава (зборнiк «Зорны палёт», 1988; «Перазвон азёр i бароу», 1998), X. Гурыновiча (зборнiк
«Пасадз1м па дрэуцу», 1993; «Птушыная азбука», 1997; «Лес на далонi», 2001),
!! Сучасная!беларуская дзiцячая паэзiя далучае падрастаючае пакаленне да агульначалавечых
каштоунасцей, да духоуных скарбау народа, абуджае патрыятычныя пачуцii, заклiкае любiць свой край,
берагчы яго непауторную прыроду, паважаць чалавека працы - выхоувае у дзiцяцi лепшыя маральна-
этычныя якасцi.
!!Адной з!асаблiвасцей беларускай дзiцячай паэзii на сучасным этапе з'яуляецца цiкавасць да «самой
гiсторьii дыхання» - дауняй культуры Беларусi традыцый нашага народа (зборнiк «Гуканне вясны»
В.Жуковiча; «Назвы, родныя здавён» У. Мазго; «Дзяучынка-беларуска» Л. Пранчака; Так, у адным з
раздзелау кнiгi «Гуканне вясны» («Свята песенькай сустракаем») В. Жуковiч знаёмiць маленькага
чытача з цiкавымiнароднымi традыцыямi беларусау, ix абрадамi, святамi (вершы «Гуканне вясны»,
«Калядная вячэра»,): «Гэткай смачнае куццi // вы не елi у жыццi. // 1 блiнцы калядныя // дужа-дужа
ладныя. // А кiсель, ды аусяны, // яшчэ лепшы за блiны» («Калядная вячэра»). Дасцiпна, з лёгкiм
гумарам паэт распавядае пра святочную калядную вячэру. А вось як aпicвae народны звычай талакi Р.
Барадулiн: «Мы не ведаем спакою, // Дом будуем талакою. // Талака! Талака! // Не стамляецца рука!»
(«Талака»).
Патрыятычным пафасам прасякнуты творы пра мiнулае роднай краiны, якiя заклiкаюць берагчы яе
святынi, шанаваць родную мову. Постацi знакамiтых людзей -Ф. Скарыны, К. Калiноускага -
прыцягваюць увагу А. Вольскага, В. Жуковiча, У. Мазго, М. Маляую i iнш. Значнасць дзейнасцi
славутага першадрукара iмкнецца асэнсаваць i М. Пазнякоу: «Паклау ён [Скарына. — Аутар тэмы]
дарогу да слова, святла, // За матчыну мову паклiкау змагациа, // Каб вольнай заусёды мiж вольных
магла // Дзяржаваю Белая Русь называцца» («Скарына»). Такiя творы вучаць маленькага чалавека
любiць свой край, ганарыцца яго людзьмi, выхоуваюць пачуцце нацыянальнай годнасцi; некаторыя з ix
вяртаюць да славутай мiнуушчыны роднага краю — яго старажытнага сцяга i герба: «Сцяг незалежнасцi
узнiмай — // мар аб найлепшым цудзе: // садоу, лясоу, азёрау край // калонiяй не будзе» («Пад вольным
сцягам»); «3 мячом-маланкай вiцязъ // на баявым канi — // Айчыны вызвалiцель // ад здрады i хлуснi... //
Цок-цок, цок-цок... Скачок, ящчэ скачок» («Выява пагонi»). Аднак трэба адзначыць, што паэтау
цiкавяць не толькi падзеi далёкай мiнуушчыны, ix хвалююць i трагiчныя naдзei XX ст., на-прыклад
падзеi Вялiкай Ачыннай вайны (В. Жуковiч «Бусел над Хатынню», А. Грачаткау «Каля помнiка
партызанскай славы» - «Прарыу», «Перамога», У. Карызна «Думай, чалавек»), вайны у Афганiстане (В.
Жуковiч «Скажы, зязюля...»). Шмат вершау прысвечана тэме любовi да Бацькаушчыны: М. Бусько
«Песня пра Радзiму», Н. Галiноу-скай «Зямля мая», А. Грачашкава «Беларускiя краявiды», В. Жуковiча
«Няма даражэйшай зямлi», «Беларуская ста-ронка», А. Пiсьмянкова «Мы - беларусы», М. Пазнякова
52
«Радзiма», «Заужды вярнуся», «У родным Kpai», «У бары», У. Карызны «Песня аб родным». Неабходна
сказаць, што для сучаснай беларускай дзiцячай паэзii характэрна лакалiзацыя вобраза Радзiмы, якi усё
часцей атаясамлiваецца з роднай вёсачкай, рэчкай, полем: «Люблю я да болю: // Гай, жытняе поле // I
неба праменны блакiт. // Восъ гэта карцiнка - // Лес, Неман, // Хмурынка - // Радзiмы маёй // Kpaявiд»
(«Песня пра Радзiму»). Творы пра «малую радзiму» робяць само паняцце бацькаушчыны блiзкiм да
«маленькага» свету дзiцяцi, уводзяць яго у м1кракосмас, у якiм адлюстроуваюцца cyвязi i вытокi
вялiкага свету.
!!Многiiя паэты атаясамлiваюць «малую радзiму» з вобразам мацi, бо любоу да Бацькаушчыны
вымяраецца любоую да мацi.
!!Цесна звязана!з!тэмаю!Радзiмы пейзажная лiрыка, якая складае асобную старонку беларускай
дзiцячай паэзii. Прырода — гэта адухоулены вобраз прыгажосцi жыцця. Чалавек, якi адчувае сэрцам,
здольны захаваць гэтую прыгажосць на зямлi. Арганiчнае адзiнства эстэтычнага! i этычнага
зауважаецца у творах С. Новiка-Пеюна (зборнiк «Зорачкi ясныя»), К. Цвiркi (зборнiк «Як Алесь згубiуся
у лесе»), П. Пранузы (зборнiк «Звiнiць ручаёк
!! У цудоуны!свет прыроды уводзяць чытача А. Лойка (цыкл «Вясёлы агарод»), А. Дзеружынскi
(зборнiк «Залаты каласок»), А. Грачашкау (зборнiк «Перазвон азёр i бароу»), С. Грахоускi (зборнiк
«Птушыная дзяржава») i шш.
У сувязi з наспелай неабходнасцю экалагiчнага выхавання падрастаючага пакалення папулярнымi
сталi творы, у якiх паэты не толью звяртаюць увагу на прыгажосць беларускага краю, але i заклiкаюць
малога чытача беражлiва ставiцца да прыроды, ахоуваць яе, - гэта творы Э. Агняцвет (зборнш «Рэчка,
рэчанька мая»), Н. Галiноускай «Арабiнка», М. Хведаровiча «Верабейка», К. Камейшы «Мая рака».
!!Сярод сучасных паэтычных!творау пра!культуру беларусау!ёсць вершы, прысвечаныя! рэлiгiйнай
тэматыцы, якая не магла не з'явiцца як водгук на вяртанне страчанай духоунай спадчыны (А. Вольет
«Вялiкдзень», Н. Галiноуская «Божае бласлауленне»,) i шш.
!!На! хвалi нацыянальнага адраджэння у дзiцячай паэзii па-новаму загучала тэма роднай мовы, якая
стала успрымацца як ciмвал незалежнасцi, праява нацыянальнай годнасцi, вялiкая духоуная
каштоунасць (М. Мятлiцкi «На мове роднай», М. Пазнякоу «Мiколкавы пытаннi», В. Жуковiч «Родная
мова», «Мы, беларусы»):
!!Сучасная! беларуская паэзiя для дзяцей характарызуецца жанравай разнастайнасцю: вершы,
вершаваныя казкi, паэмы, кaлыxaнкi, забаулянкi, жарты, лiчылкi, загадкi, скорагаворкi, пацешкi,
чыстагаворкi i iнш.
!!Такiм чынам, асноунымi тэндэнцыямi развiцця сучаснай беларускай паэзii для дзяцей з яуляюцца
тэматычнае абнаулене, пазбауленне ад схематызму, iдэйная разняволеннасць, як i раней – выкарыстанне
фальклорных набыткау, звернутоасць да навучальна- выхаваучага працэсу.!
53
>>№ 46. Проза канца XX - пачатку XXI ст. характарызуецца устойлiвасцю, паслядоуным засваеннем
традыцый. Як i раней,!! на! першым! плане застаецца ! станауленне гарманiчна развiтай асобы чалавека,
выхаванне пачуцця калектывiзму, уласнай годнасцi. Менавта маральна-этычная праблематыка
раскрываецца у большасцi творау розных жанрау. У першую чаргу асноуная увага звяртаецца на
сацыяльна-бытавыя праблемы, вядома, у даступнай для дзяцей форме. Выпрацоуцы маральных
якасцей,любовi да прыроды, дабрынi прысвечана апавяданне /.Навуменкi «Год карася». Яно пабудавана
у форме рэтраспекцый-успамiнау: дзецi выраслi, дауно раз'ехалiся па кpaiнe, а Мiкалай ĺванавiч
адзначае кожны год «дзенъ карася», нiбы па усходнiм календары, паколькi яго маленькiя некалi дзецi не
далi засмажыць карася i выпусцiлi! таго у вадаём. Маральна-этычная праблематыка узнiмаецца! i у
апавяданнях Л. Арабей» «Miкiтay сон», «Дагары нaгaмi», «Васiльковы бант», дзе выяуляюцца адносiны
людзей да прыроды, сяброуства! памiж дзецьмi, асуджаюцца зазнайства i грубасць. У яе ж апавяданнях!
«Новае! сяброуства»,!! «Птушка Xipaciмы «Калiбры» услауляецца дружба дзяцей розных
народау,выказваецца спачуванне да абяздоленых i пакрыуджаных.
!!Арыгiнальным! у!кантэксце!распрацоукi! актуальных праблем,! якiя! хвалююць! сучасных дзяцей,!
з'яуляецца зборнiк А.! Паскробышава!! «Мiколкава!! камандзiроука» (1987).! Гэта!! цыкл! апавяданняу,
галоуным! героем! якiх з'уляецца хлопчык Мiколка. Бацькi адправiлi яго да дзеда, бо caмi паехалi у
доугую замежную камандзiроуку. У вёсцы Мiколка i праходзiць першую школу жыцця: дапамагае
дзеду выкрыць браканьерау, даглядае! маленькую казулю,!! спасцiгае таямнiцы лесу, адкрывае для сябе
новыя бакi чалавечага характару, каштоунасць сяброуства, важнасць працы як асновы жыцця.
!!Праблемы! узаемадносiн!памiж людзьмi цiкавяць! i Э. Луканскага (зборнiк апавяданняу «Калi лета
канчаецца ", 1989). Стасiк з апавядання «Якi доугi дзень» адпрауляецца з бацькам у рэйс, пазнае шмат
цiкавага, пераконваецца, што праца шафера i карысная, i цяжкая. Хлопчык Сярожка марыць атрымаць у
падарунак веласiпед, ды яму увесь час дораць кнiгi, але неузабаве хлопчык так захапiуся iмi, што
nanpaciy бацьку купiць палiчку для кнiг, а не веласiпед - гэта сведчыць пра прынцыповыя змены у ха-
рактары i сiстэме прыярытэтау («Палiчка»).
!!Менавiта у канцы 1980 - пачатку 1990-х гг. празаiкi, што пiшуць для дзяцей, усе больш
засяроджваюць увагу на выхаваннi патрыятычных пачуццяу.
Дзейсным! сродкам!выхавання!патрыятычных на пачуцяу!з'яуляецца знаёмства! з гiстарычным
мiнулым. Тамму значнае месца у празаiчных творах канца XX ст. займае гiстарычная тэматыка.
!!У гэты час!друкуе шэраг!матэрыялау на гiстарычныя!тэмы С.Тарасау: замалёукi пра!найбольш
значныя!падзеi у! старажытнай!Беларусi, гiстарычных! асоб - Ф. Скарыну, Л. Сапегу, К. Астрожскага! i
iнш. Публiкуюць легенды, паданнi Ул. Арлоу, К. Тарасау. На аснове гэтых матэрыялау пазней iмi былi
напiсаны цiкавыя нарысы-падарожжы па гiсторыi Беларусi. Нарысы К. Тарасава «Беларусь.Гiстарычнае
падарожжа для дзяцей» (2000), Ул. Бутрамеева «Вялiкiя i славутыя людзi зямлi Беларусi (2002),! вучаць
дзяцей захапляцца родным краем, прыгажосцю краявiдау,! ганарыцца выключнымi гiстарычнымi
падзеямi.
!!На! новым!вiтку!у!гэты час!знаходзщца навукова-фан тастычная i прыгоднiцкая лiтаратура.
Лепшыя традыцыi вострасюжэтных авантурных творау працягвае Л. Федарэнка. У 2001 г. iм была
напiсана аповесць «Афганская шкатулка», у якой расказваецца пра прыгоды вясковых хлопчыкау Цiма i
Валiка, якiя дапамаглi галоунаму герою твора Барысу Крушынскаму вызвалiцца з-пад арышту,
высачыць злачынцау, а таксама пра карэнныя змены у жыццi цэнтральнага персанажа, якi зведау многае
у жыццi i змог дапамагчы 13-гадовай дзяучынцы, якую звалi Вiка, зноу адчуць, што такое клопат, што у
свеце ёсць яшчэ людзi, якiя неабыякава ставяцца да гора i бяды iншых.
!!Цесным! чынам!з!развiццём фантастычнай плынi звязана!развiццё!жанру!празаiчнай лiтаратурнай
казкi, адной з важных асаблiвасцей якой на сучасным этапе з'яуляецца сувязь з фальклорам,
лiтаратурнымi традыцыямi.
Пад уплывам! народных казак!былi напiсаны казкi «Сама рабка, на галаве - чырвоная шапка» П.
Мiсъко, «Myжыкi i пан» А. Федарэнкi i iнш.
!!Стабiльнай! папулярнасцю сярод!малодшых школьнiкау! карыстаецца!аповесць-казка, якая
сумяшчае у!сабе адзнакi прыгоднiцкага!твора («Радасцi i нягоды залацiстага карасiка Бублiка». 1993) А.
Савiцкага, фэнтэзi («Дзве аповесцi пра мiжпланетнага пажарнiка», 1996) Р. Ба равiковай) i iнш.
Сучасная! проза!для!дзяцей iмкнецца!максiмальна задаволiць запатрабаваннi кнiжнага! рынку.
Актыуна!пiшуцца!творы, адносна! новыя!для!беларускай лiтаратуры паводле формы i зместу (комiкс.
фэнтэзi, навуковая фантастыка i iнш.).!!
54
!!З канца!XX ст. асаблiвую папулярнасць набылi пашырэнне кнiжкi-маляванкi, што выконваюць
сваю дыдактычную задачу: развiваць назiральнасць, фантазiю, мысленне, крэатыуныя здольнасцi
падрастаючага пакалення. Легка, весела, вынаходлiва пiшa для дзяцей Артур Вольскi (Артур Вiталевiч
Вольскi-Зэйдэль, 1924-2002). Артур Вольскi (нарадзiуся у сям'i вядомага беларускага драматурга i
празаiка Вiталя Вольскага), аутар больш як дваццацi зборнiкау паэзii для дарослага чытача,
перакладчык i таленавiты дзiцячы паэт, празаiк, драматург, аутар падручнiкау па лiтаратурным чытаннi
для пачатковай школы «Буслянка» (разам з ĺ.А. Гiмпель).
!!Творчасць А. Вольскага!для!дзяцей пачалася з!кнiгi «Маленькiм сябрам» (1955) i паспяхова
працягвалася больш за сорак пяць гадоу. Толькi у 1980-1990-я гг. для дзяцей былi нaпicaны наступныя
кнiгi: «Сказка с былью пополам» (1980), «Сонца блiзка ужо зyciм» (1984), «Дабяруся да нябёс» (1985),
«Ад А да Я прафесiя мая» (1987), » «Хлеб - усяму галава» (1987), «Карусель» (1996), за якую пiсьменнiк
у 1997 г. быу удастоены звання лаурэата Лiтаратурнай прэмii ĺмя Янкi Маура.
!! У галiне дзiцячай!лiтаратуры для! творчасцi А. Вольскага!характэрна родава-жанравая i
тэматычная разнастайнасць. Ен з'яуляецца аутарам апавядання-эсэ «Хлеб - усяму галава», п'есы казкi!
«Чортау скарб»,! прысвечанай! памяцi! Ул.! Караткевiча. Своеасаблiвай кампаноукай апавяданняу,
вершау, мастацкiх нарысау, успамiнау i замалёвак пра непауторную Беларусь вызначаецца кнiга А.
Вольскага «ĺзумрудавы горад, дзе ты?..» (1977).
А. Вольскаму! як мастаку!слова!уласцiва вынаходлiвасць! у!пошуках!новых!сюжэтау!i вобразау.
Пiсьменнiк валодае талентам бачання навакольнага свету вачамi дзяцей. Больш казачным выглядае
здарэнне з героем апавядання «Лясныя мастакi», дзе аутар паказвае працэс стварэння прыгожай
карцiны, што аказалася лепшай на выстауцы, не толькi мастаком, але i рознымi ляснымi жыxapaмi -
зайчыкамi, лiсой, мядзведзем, пчоламi стрыжамi.
!!Тэма!! школьнага! жыцця! дзяцей! гучыць! у!! вершах! А. Вольскага «Зазвiнiць званок», «Чаму
Рыгорка мыкау «Што чарнiла нарабiла», «Чаравiк у Светы знiк». Haпicaныя легка, весела i паэтычна,
гэтыя творы выклiкаюць усмешку, калi аутар aпicвae некаторыя дзiцячыя слабасцi i i пасмейваецца з
учынкау неахайных вучняу. У той жа час вершы А. Вольскага «Жывыя лiтары», «Коцева грамата»,!
«Шэршань», «Жывая граматыка» можна выкарыстоуваць пры вывучэннi роднай мовы, бо у ix
змешчаны адукацыйны! матэрыял,! цiкавы! сваей займальнасцю i накiраванасцю на iнтэлектуальную
дзейнасць дзяцей.
!!Скiроуваючы мастацкi погляд на самыя!розныя аспекты! жыцця!маленькiх!чытачоу, пiсьменнiк!
адлюстроувае.! i дзiцячыя забавы (вершы «Козачка»,!! «Дзедау госць») звяртаецца да тэмы
iтэрнацыянальнай дружбы (верш «Дзецi»),! марской! тэматыкi (вершы! «Параход»,!! «Караблiкi, «Мой
брат»).
!!Аб! пераемнасцi пакаленняу, шанаваннi продкау! i годнай памяцi аб ix iдзе гутарка у апавяданнi
«Адэльчыны ручнiкi». Выразны беларускi каларыт характэрны таксама казкам А. Вольскага. Так, у
казцы «Каваль – Залатыя ручкi» дзякуючы кветцы-папарацi у час купальскага свята галоуныя repoi
твора - каваль ĺскарка i Яня - выратоуваюць свaix сяброу — майстравых, ятя былi узяты Уладаркай
Княгiняй заложнiкамi, i вызваляюць ycix людзей ад панавання злоснай Карготы-Княгiнi.!
!!ĺдэйны! змест!апавядання-эсэ!«Хлеб - усяму! галава» (у!якiм!перададзены!i уласныя успамiны А.
Вольскага пра галоднае дзяцiнства) падводзщь да асэнсавання выхавання павагi да чалавека працы, i
асаблiва працы хлебароба. Верш «Ад А да Я - прафесiя мая» таксама прысвечаны тым, хто працуе на
вёсцы, твор знаёмiць дзяцей з прафесiямi, якiя сёння неабходны сельскай гаспадарцы.
!!Творы А. Вольскага!напiсаны шчыра!i усхвалявана. Сваей творчасцю ён дае пэуныя жыццёвыя
урокi — ypoкi чуласцi, дабрынi, адкрытасцi, сяброуства, ypoкi любовi да роднай зямлi. Творы А.
Вольскага таксама спрыяюць хутчэйшаму авалодванню дзецьмi беларускай мовай i мауленнем.
55