На белорусском языке

(на белорусском языке) Чыноўнік сказаў: - Сядайце, малады чалавек. - Дзякуй, - i малады чалавек сеў. - Да мяне сталi даходзіць чуткi, - ветліва пачаў Чыноўнік. - Так, нічога асаблівага. Ваша запальчывасць. Ваша няўжыўлівасць. Апошнi час толькi пра гэта i чую, i вось рашыў запрасіць вас асабіста. Хочаце памяняць працу? Можа, за мяжу, у новы Раён Ваенных Дзеянняў? Далей ад канцыляршчыны, бліжэй да мілых сэрцу, добрых старых баёў? - Не думаю, - сказ...

(на белорусском языке) "Хата спадабалася Ганне яшчэ здалёк, калi яна ішла запыленаю сцежкай уздоўж платоў, у заценi каранастых ліпаў, міма пасівелага ад старасцi калодзежнага зруба, - ад моцнага парыву ветру ланцуг бразнуў аб пагнёную бакавіцу вядра. Куры мітусліва ўступалi дарогу, як бы наракаючы на чалавечае нахабства. Певень збочыў па-страявому, захоўваючы мужчынскую годнасць. Бабулi, што сядзелi радком на прызбе, аднолькава прывіталіся i доўг...

(на белорусском языке) На вышынi чвэрцi мілi вялізны зоркалёт павіс над горадам. Унізе ўсё насіла сляды касмічнай спустошанасцi. Павольна апускаючыся ў энергетычнай гандоласферы, Інэш заўважыў, што будынкi ўжо пачалi развальвацца ад часу. - Ніякіх слядоў ваенных дзеянняў. Ніякіх слядоў. - штохвілінна паўтараў нежывы механічны голас. Інэш перавёў настройку. Дасягнуўшы паверхнi, ён адключыў поле сваёй гандолы i апынуўся на акружаным сценамi зарослы...

Знакаміты прыгодніцкі раман майстра фантастычных сюжэтаў Жуля Верна расказвае пра кругасветнае вандраванне і дзіўныя прыгоды ў марскіх глыбінях даследніка і вынаходніка капітана Нэма і яго таварышаў.

Мінск: Юнацтва, 1994. Прыгодніцка-фантастычны твор. "Фантастычны раман Можам шмат небыліц расказаць, Як чысцейшую праўду, Ды, калi схочам, I праўду расказваць мы можам. Гесіёд, VIII ст. да н.э. Жывуць Сонца i Кісларод! Вокліч грамадзян Індаэўрапейскай Канфедэрацыi" "Зазванiў, а дакладней, забэкаў тэлефон. Сёння ён падрабляў голас маладога баранчыка, у якога толькi што прарэзаліся рожкi. Гай Дубровіч узяў трубку. - Спадар Гай, - прыглушана...

Мінск: Юнацтва, 1994. Прыгодніцка-фантастычны твор. "Фантастычны раман Можам шмат небыліц расказаць, Як чысцейшую праўду, Ды, калi схочам, I праўду расказваць мы можам. Гесіёд, VIII ст. да н.э. Жывуць Сонца i Кісларод! Вокліч грамадзян Індаэўрапейскай Канфедэрацыi" "Зазванiў, а дакладней, забэкаў тэлефон. Сёння ён падрабляў голас маладога баранчыка, у якога толькi што прарэзаліся рожкi. Гай Дубровіч узяў трубку. - Спадар Гай, - прыглушана...

Мінск: Юнацтва, 1994. Прыгодніцка-фантастычны твор. "Фантастычны раман Можам шмат небыліц расказаць, Як чысцейшую праўду, Ды, калi схочам, I праўду расказваць мы можам. Гесіёд, VIII ст. да н.э. Жывуць Сонца i Кісларод! Вокліч грамадзян Індаэўрапейскай Канфедэрацыi" "Зазванiў, а дакладней, забэкаў тэлефон. Сёння ён падрабляў голас маладога баранчыка, у якога толькi што прарэзаліся рожкi. Гай Дубровіч узяў трубку. - Спадар Гай, - прыглушана...

Прыгодніцка-фантастычны твор. 1992. "Фантастычны раман Можам шмат небыліц расказаць, Як чысцейшую праўду, Ды, калi схочам, I праўду расказваць мы можам. Гесіёд, VIII ст. да н.э. Жывуць Сонца i Кісларод! Вокліч грамадзян Індаэўрапейскай Канфедэрацыi" "Зазванiў, а дакладней, забэкаў тэлефон. Сёння ён падрабляў голас маладога баранчыка, у якога толькi што прарэзаліся рожкi. Гай Дубровіч узяў трубку. - Спадар Гай, - прыглушана сказалi на тым...

Салярыс (польск.: Solaris) — фантастычны раман Станіслава Лема, прысвечаны ўзаемаадносінам людзей будучыні і разумнага акіяна на планеце Салярыс. У рамане апісваецца гісторыя безнадзейнай спробы чалавецтва ўсталяваць кантакт з іншапланетнай формай жыцця на далёкай планеце. Планета Салярыс населена «акіянам» — адзінкавым арганізмам, які пакрывае ўсю паверхню планеты. Мова арыгінала: польская. Пераклад на беларускую: Максім Валошка.

Салярыс (польск.: Solaris) — фантастычны раман Станіслава Лема, прысвечаны ўзаемаадносінам людзей будучыні і разумнага акіяна на планеце Салярыс. У рамане апісваецца гісторыя безнадзейнай спробы чалавецтва ўсталяваць кантакт з іншапланетнай формай жыцця на далёкай планеце. Планета Салярыс населена «акіянам» — адзінкавым арганізмам, які пакрывае ўсю паверхню планеты. Мова арыгінала: польская. Пераклад на беларускую: Максім Валошка.

"Душа Георга Вільгельма Фрыдрыха Гегеля ўтульна расцяклася па паверхнi сонечнай батарэi арбітальнай касмічнай станцыi i разам з шматтоннай грамадзінай ціха набліжалася да сваёй даўно забытай радзімы, якую беззваротна пакінула больш за сто пяцьдзесят гадоў таму назад. I душу філосафа, i станцыю падсілкоўваў сонечны вецер, але яны адно аднаму не перашкаджалi, бо першая належала свету Абсалюту, спірытасферы, а другая ўяўляла сабою адно з найдасканал...

"Яшчэ ніколi ў жыццi ён не быў такi счаслівы. Усё сышлося, зладзілася як мага лепей. У канторы - парадак. Нарэшце з'явіліся грошы, а адкуль i як - што каму да гэтага. Дом - поўная чаша, жонка задаволеная жыццём, што з жанчынамi бывае астранамічна рэдка, дзецi здаровыя. Што яшчэ, скажыце, трэба нармальнаму, сярэдняму чалавеку? Так, ён ведае, што не вызначаецца асаблівым розумам i не дасягнуў вяршынь, ён ведае дзесяткi спакусаў, якія недаступныя...

У апошнія гады дзевятнаццатага стагоддзя ніхто не паверыў бы, што за ўсімi падзеямi на Зямлi пільна i ўважліва сочаць істоты больш развітыя, чым чалавек, хоць яны такія ж смертныя, як i ён; што ў той час, як людзi займаліся сваімi справамi, iх даследавалi i вывучалi, мабыць, гэтак жа поўна i ўсебакова, як чалавек пад мікраскопам вывучае эфемерныя стварэннi, якія кішаць i размнажаюцца ў кроплi вады. З бясконцай самазадаволенасцю мітусіліся людзi н...

У апошнія гады дзевятнаццатага стагоддзя ніхто не паверыў бы, што за ўсімi падзеямi на Зямлi пільна i ўважліва сочаць істоты больш развітыя, чым чалавек, хоць яны такія ж смертныя, як i ён; што ў той час, як людзi займаліся сваімi справамi, iх даследавалi i вывучалi, мабыць, гэтак жа поўна i ўсебакова, як чалавек пад мікраскопам вывучае эфемерныя стварэннi, якія кішаць i размнажаюцца ў кроплi вады. З бясконцай самазадаволенасцю мітусіліся людзi н...

(на белорусском языке) Незнаёмец з'явiўся ў пачатку лютага; у той марозны зімовы дзень бушавалi вецер i завіруха — апошняя завіруха ў гэтым годзе, аднак ён прыйшоў з чыгуначнай станцыi Брэмблхерст пехатой; у руцэ, абцягнутай тоўстай пальчаткай, ён трымаў невялікi чорны сакваяж. Ён быў захутаны з галавы да пят; шырокія палi капелюша хавалi ўвесь твар, віднеўся толькi бліскучы кончык носа; плечы i грудзi былi ў снезе, таксама як i сакваяж. Ён увайш...