благоприятный прил. (син. хорбший;
ант. неблагоприятный), благоприя-
тно нареч. мăйлă, ункăйлă, мĕллĕ,
лăйăх; испбльзовать благоприЯтный
момент мăйлă самантпă ÿсă кур
благоразÿмие (-я) сущ. сред. (син.
обдÿманность, здравомыслие) ăс-
пÿç, тăн-пÿç, ă'слă-тă'нлă пулнй;
проявить благоразÿмие ă'слă-тă'нлă
пул
благоразÿмный
прил.
(син. обдÿман-
ный,
разÿмный), благоразÿмно на-
реч. ă'слă-пÿçлă, тă'нлă-пÿçлă, чи-
п^р ă'слă; вестй себЯ благоразÿмно
чипер ă'слă пул
благорбдный прил. (син. высоконрă-
вственный, честный; ант. пбдлый,
нИзкий), благорбдно нареч. парха-
тăрлă,
чыслă; совершйть благорбд-
ный постÿпок пархатăрлă ĕç ту *
благорбдные металлы пахă йышшй
металсем
(ылтăн,
платина,
кĕмĕл)
благорбдство (-а) сущ. сред. (ант.
пбдлость, низость) пархатăрлăх,
чьюлăх; проявИть благорбдство чЫс-
лă
пул
благословение (-я) сущ.
сред.
пил,
пехйл;
пилленИ, пил пани; подой-
тн под благословенне пил илме пыр
(пачăшкă патне); благословение ро-
дйтелей молодым ăшшĕ-ăмăшĕ çăм-
рăк мăшăрă пилленИ
благословйть
(будущ.
-влю, -вйшь,
-вит, -вят)
глаг.
сов., кого-что пил-
лĕ,
пехилле, пил ту, пил пар; бла-
гословйть
в
дорбгу çулă тухмă пил пар
благотворйтельность (-и) сущ. жен.
ыр кă'мăллăх (чухăясене,
чирлĕ
çын-
сене
пулăшма
ĕçлени)
благотворйгельный прил. ыр кăмăл-
лăх
-ĕ; благотворйтельная деятель-
ность ыр кă'мăллăх ĕ'çĕ-хĕ'лĕ; бла-
готворйтельные фбнды ыр кă'мăллăх
фончĕсĕм
благоустрбенный прил. тирпейлĕ,
хă 'тлă, тирпĕй-илемлĕ; благоуст-
рбенная
квартира
хă'тлă хваттĕр (ăшă,
шыв,
канализаци
пурри)
благоустрбйство (-а) сущ. сред.
тирпĕй,
хăт, тирпей-илем; тирпей-
ленИ,
хăт кÿнИ; благоустрбйство се-
ла ялă тирпей-илем
кÿнИ
бланк (-а) сущ. муж. бланк (ĕç
хучĕн ĕлки); запблнить бланк блан-
кă çырсă хур
бледнеть глаг. несов. шурăл, тĕс-
сĕрлен, шупкăл; бледнеть от стрă-
ха хăранипе шуралсă кай
блсдный прил. (кратк. ф. бледен,
бледнă,
бледно;
множ.
бледнЫ и
бледны), бледно нареч. 1. (ант. яр-
кий,
румяный) тĕ 'ссĕр, сă 'нсăр,
шупкă, шуранкă; бледное лицб шу-
ранкă сăн-пит 2. (син. невыразИтель-
ный,
слăбый) шупкă, япăх; блед-
ный расскăз япăх калăв
блеск (-а) сущ. муж. 1. (син. сия-
ние) çÿтă, ялтăрÿ, ялкăшÿ; йăл-
тăртатнй, çиçнИ, ялкăшнй; блеск
мблнии
çйçĕм
çиçнй
2. (син. велико-
лĕпие) чап, ăстăлăх, мухтăвлăх; ар-
тйст выступил с блеском артйст питĕ
ăстă вылярĕ
блестеть (наст. блещÿ, блестИшь
и блĕщешь; прич.
действ.
наст. бле-
щущий и блестящий)
глаг.
несов. 1.
чем и без доп. (син. сиять, сверкăть)
йăлтăртăт, çиç, ялкăш, çуталсă тăр;
в
небе
блещут звезды тÿпере çăлтăр-
сĕм çиçĕççĕ 2. (син. отличăться, вы-
деляться) палăрсă тăр, тĕлĕнтĕр;
девушка блещет
красотбй
хĕр хă'йĕн
илемĕпе палăрсă тăрăть; он не бл^-
щет
умбм вăл пйтĕ ăслăх мар
блестЯщий прил. 1. (син.сверкăю-
щий;
ант. тÿсклый) çÿтă, ялтăрк-
кă, çиçкăн; блестЯщий шелк ялтăр-
ккă пÿрçăн 2. (син. великолбпный,
замечăтельный), блестЯще нареч.
чăплă,
мухтăвлă, питĕ лăйăх; певец
выступил блестЯще к5рăçă пйтĕ чăп-
лă
юрлăрĕ