Мінск: БДУ, 2015. — 303 с.
Даследуюцца фарміраванне і ўпарадкаванне лінгвістычных сродкаў
заканадаўства ХХ ст. на матэрыяле беларускамоўных тэкстаў
канстытуцый і кодэксаў. Ахарактарызаваны перадумовы закладвання
асноў заканадаўчай разнавіднасці афіцыйна—справаводчага стылю.
Праведзены агляд беларускай юрыдычнай лексікаграфіі. Асэнсаваны
погляды беларускіх, польскіх, рускіх, украінскіх лінгвістаў і
правазнаўцаў на статус мовы закона ў сістэме стыляў, на
патрабаванні, якія ставяцца да мовы закона, і іх рэалізацыю. З
прыцягненнем значнай колькасці ілюстрацыйнага матэрыялу паказана
выпрацоўка лексічных, марфалагічных, сінтаксічных сродкаў для
заканадаўчай сферы, прасочаны тэндэнцыі іх удасканалення на працягу
мінулага стагоддзя.
Выкарыстанне беларускай мовы ў заканадаўчай сферы.
Беларуская юрыдычная тэрміналогія ў лексікаграфічных даведніках.
Тэкст закона як рэпрэзентант афіцыйна—справаводчага стылю.
Эвалюцыя лексічных сродкаў.
Эвалюцыя марфалагічных сродкаў.
Эвалюцыя сінтаксічных сродкаў.
Лінгвістычныя сродкі стандартызацыі заканадаўчых тэкстаў.
Беларуская юрыдычная тэрміналогія ў лексікаграфічных даведніках.
Тэкст закона як рэпрэзентант афіцыйна—справаводчага стылю.
Эвалюцыя лексічных сродкаў.
Эвалюцыя марфалагічных сродкаў.
Эвалюцыя сінтаксічных сродкаў.
Лінгвістычныя сродкі стандартызацыі заканадаўчых тэкстаў.