Душанбе: Хумо, 2005. — 112 c.
Илми тавњид яке аз улумизарурии исломба шумормеравад, зеро он асосу
пояи динро ташкилмекунадва бидуни он шинохти Худо бо номњо ва
сифоташ, инчунин ошної бо навъњои тавњид, ки рубубият, улуњият ва
тавњиди асмо ва сифот мебошад, имконпазир нест.